لاکپشت های خلیج فارس و دریای عمان

لاکپشت سبز در فارسی به Green Sea Turtle یا Green Turtle اشاره دارد که یکی از بزرگترین گونه‌های لاک‌پشت‌های دریایی است. این لاک‌پشت‌ها در آب‌های گرم و نیمه‌گرم سرتاسر جهان یافت می‌شوند و نام آن‌ها از رنگ سبز چربی و غضروفشان گرفته شده است، نه پوسته‌شان که معمولا از رنگ زیتونی تا سیاه متغیر است.

لاکپشت‌های سبز عمدتا گیاه‌خوار هستند و رژیم غذایی آن‌ها بیشتر از جلبک‌ها و علف‌های دریایی تشکیل شده است. وجود این لاکپشت‌ها در اکوسیستم‌های دریایی بسیار حیاتی است، زیرا به حفظ سلامت بسترهای علف دریایی و صخره‌های مرجانی کمک می‌کنند.

این گونه نیز مانند بسیاری دیگر از گونه‌های لاکپشت‌های دریایی، به دلیل فعالیت‌های انسانی مانند از دست دادن زیستگاه‌ها، گرفتار شدن تصادفی در تجهیزات ماهیگیری، شکار غیرقانونی و آلودگی در معرض خطر است. لاکپشت سبز به عنوان یک گونه در معرض انقراض شناخته شده و تلاش‌های حفاظتی بین‌المللی و ملی در جهت حفاظت از این گونه انجام می‌شود. این تلاش‌ها شامل حفاظت از سواحل تخم‌ریزی، تنظیم فعالیت‌های ماهیگیری و کاهش آلودگی دریایی است.

لاکپشت منقار عقابی (Hawksbill Turtle) با نام علمی Eretmochelys imbricata، یکی از گونه‌های لاکپشت‌های دریایی است که به دلیل منقار مشخص و برآمده‌اش که شبیه به منقار عقاب است، نام‌گذاری شده است. این گونه در آب‌های گرمسیری و نیمه‌گرمسیری اقیانوس‌های اطلف و هند و نیز دریای مدیترانه یافت می‌شود.

لاکپشت منقار عقابی کوچکتر از لاکپشت سبز است و برای زندگی‌اش بیشتر به صخره‌های مرجانی، مناطق پرعلف دریایی و لاگون‌ها وابسته است. این لاکپشت‌ها بیشتر از اسفنج‌ها و برخی از بی‌مهرگان کوچک دیگر تغذیه می‌کنند.

یکی از ویژگی‌های متمایز کننده لاکپشت منقار عقابی، پوسته‌اش است که از تکه‌های رنگی و زیبایی تشکیل شده و در گذشته برای ساخت آثار هنری و زینتی مانند جعبه‌های تزئینی و عینک‌های آفتابی استفاده می‌شده است. متاسفانه، این استفاده‌ها یکی از دلایل اصلی شکار بی‌رویه و تهدید این گونه بوده است.

لاکپشت منقار عقابی نیز مانند بسیاری از گونه‌های لاکپشت دریایی دیگر در معرض خطر انقراض قرار دارد. تهدیدهای اصلی شامل از دست دادن زیستگاه‌های طبیعی، گرفتار شدن در تجهیزات ماهیگیری، شکار برای گوشت و پوسته‌هایشان و آلودگی دریایی است. حفاظت از این گونه نیازمند اقدامات بین‌المللی و تلاش‌های حفاظتی محلی است تا از نابودی آن‌ها جلوگیری شود.

لاکپشت پشت‌چرمی (Leatherback turtle) با نام علمی Dermochelys coriacea، بزرگ‌ترین گونه لاکپشت دریایی است و از ویژگی‌های منحصربه‌فردی برخوردار است که آن را از سایر لاکپشت‌های دریایی متمایز می‌کند. این گونه تنها عضو بازمانده از خانواده Dermochelyidae است. بزرگ‌ترین ویژگی که لاکپشت پشت‌چرمی را متمایز می‌کند، پوسته‌ی بدنش است که به جای صفحات سخت، از لایه‌هایی از پوست و چربی تشکیل شده و بافتی شبیه به چرم دارد.

ویژگی ها:

اندازه: لاکپشت‌های پشت‌چرمی می‌توانند بسیار بزرگ شوند، با وزنی که می‌تواند به بیش از 900 کیلوگرم (2000 پوند) و طولی بیش از 2 متر (6 فوت) برسد.

تغذیه: آن‌ها عمدتاً از مدوزا تغذیه می‌کنند و دارای ساختارهای ویژه‌ای در دهان و گلو هستند که به آن‌ها کمک می‌کند تا جانوران لغزنده‌ای مانند مدوزا را نگه دارند.

مهاجرت: لاکپشت‌های پشت‌چرمی برخی از طولانی‌ترین مهاجرت‌های معروف در میان مهره‌داران را دارند، که می‌تواند هزاران مایل دریایی را دربر گیرد.

زیستگاه :

لاکپشت پشت‌چرمی در تمامی اقیانوس‌های جهان از مناطق استوایی تا آب‌های سردتر یافت می‌شود. این توانایی آن‌ها را به یکی از پراکنده‌ترین گونه‌های دریایی تبدیل می‌کند.

تهدیدات:

• تلفات ناشی از گرفتار شدن در تجهیزات ماهیگیری.
• بلعیدن پلاستیک: به دلیل شباهت ظاهری پلاستیک‌ها با مدوزا، لاک‌پشت‌ها اغلب اشتباهاً پلاستیک را می‌بلعند که می‌تواند منجر به مسمومیت یا انسداد دستگاه گوارش شود.
• تخریب زیستگاه: توسعه ساحلی و فعالیت‌های انسانی می‌تواند زیستگاه‌های تخم‌گذاری آن‌ها را تخریب کند.

حفاظت :

لاکپشت پشت‌چرمی در برخی از مناطق به عنوان گونه‌ای در معرض خطر طبقه‌بندی شده است. حفاظت از این گونه شامل اقداماتی مانند حمایت از سواحل تخم‌گذاری، کاهش گرفتار شدن در تجهزات ماهیگیری و آموزش و افزایش آگاهی عمومی درباره خطرات پلاستیک در اقیانوس‌ها است. تلاش‌های بین‌المللی برای حفاظت از لاکپشت‌های دریایی نیز از طریق قوانین و توافق‌های بین‌المللی صورت می‌گیرد.

لاکپشت سرپهن Loggerhead turtle با نام علمی "Caretta caretta" است. این گونه از لاکپشت‌های دریایی یکی از شناخته‌شده‌ترین و گسترده‌ترین گونه‌ها در سراسر جهان است و در اقیانوس‌های اطلس، هند، و آرام و همچنین دریای مدیترانه یافت می‌شود.

لا‌پشت سرپهن به دلیل سر بزرگ و فک‌های قوی‌اش شناخته می‌شود که به او اجازه می‌دهد تا از انواع خاصی از تغذیه مثل خرچنگ‌ها، میگوها، و جانوران دیگری که در پوسته‌های سخت زندگی می‌کنند تغذیه کند.

این گونه، مانند سایر لا‌پشت‌های دریایی، با چالش‌های متعددی روبرو است که شامل از دست دادن زیستگاه‌های تخم‌ریزی، گرفتار شدن در تجهیزات ماهیگیری، آلودگی دریایی، و تغییرات آب و هوایی می‌شود. لا‌پشت‌های سرپهن به خصوص در دوره تخم‌ریزی، زمانی که ماده‌ها به سواحل می‌آیند تا تخم‌های خود را بگذارند، آسیب‌پذیر هستند.

در سال‌های اخیر، تلاش‌های بین‌المللی برای حفاظت از لاک‌پشت‌های سرپهن افزایش یافته است، از جمله تلاش برای حفاظت از سواحل تخم‌ریزی، بهبود روش‌های ماهیگیری برای کاهش گرفتار شدن لاک‌پشت‌ها، و افزایش آگاهی عمومی درباره نیاز به حفاظت از این گونه‌ها. حفاظت از لاک‌پشت‌های دریایی نه تنها برای حفظ تنوع زیستی دریایی، بلکه برای حفظ سلامت اکوسیستم‌های دریایی که برای حیات انسانی نیز حیاتی هستند، ضروری است.

لاکپشت زیتونی (Olive Ridley turtle) با نام علمی Lepidochelys olivacea، کوچک‌ترین و یکی از پرجمعیت‌ترین لاکپشت‌های دریایی در جهان است. این گونه به خاطر رنگ پوسته‌اش که به رنگ زیتونی است، نام‌گذاری شده است. لاکپشت‌های زیتونی به طور عمده در آب‌های گرم اقیانوس آرام، اقیانوس هند و نیز در اقیانوس اطلس یافت می‌شوند.

یکی از ویژگی‌های خاص این گونه، رفتار تخم‌گذاری جمعی آن‌ها به نام "آریبادا" است، جایی که هزاران لاکپشت زیتونی برای تخم‌گذاری در زمان‌های مشخصی از سال به سواحل خاصی می‌آیند. این پدیده بیشتر در سواحل هند، مکزیک و کاستاریکا دیده می‌شود.

با این حال، لاکپشت‌های زیتونی با چالش‌های زیادی مواجه هستند که شامل گرفتار شدن تصادفی در تورهای ماهیگیری، برداشت تخم‌ها و گوشت آن‌ها توسط انسان‌ها، از دست دادن زیستگاه‌های ساحلی به دلیل توسعه، و آلودگی است. این تهدیدات باعث شده‌اند که این گونه توسط اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت (IUCN) به عنوان گونه‌ای در معرض خطر (Vulnerable) طبقه‌بندی شود.

برای حفاظت از لاکپشت‌های زیتونی، استراتژی‌های مختلفی از جمله حفاظت از سواحل تخم‌گذاری، تنظیم فعالیت‌های ماهیگیری برای کاهش گرفتار شدن تصادفی، و افزایش آگاهی عمومی در مورد وضعیت آن‌ها اجرا شده است. با این وجود، همچنان لاکپشت‌های زیتونی با تهدیدات جدی روبرو هستند و همکاری‌های بین‌المللی و مدیریت مؤثر برای بقای آن‌ها ضروری است.