قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون جلوگیری از آلودگی دریایی ناشی از دفع مواد زاید و دیگر مواد

قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون جلوگیری از آلودگی دریایی ناشی از دفع مواد زاید و دیگر مواد
‌

ماده واحده - به دولت جمهوری اسلامی ایران اجازه داده می‌شود به کنوانسیون جلوگیری از آلودگی دریایی ناشی از دفع مواد زاید و دیگر مواد،‌مصوب سال یکهزار و سیصد و پنجاه و یک هجری شمسی برابر با سال یکهزار و نهصد و هفتاد و دو میلادی، مشتمل بر یک مقدمه، (۲۲)‌ماده و (۳)‌پیوست ملحق شود و اسناد مربوط را تسلیم نماید.

‌کنوانسیون جلوگیری از آلودگی دریایی از طریق دفع مواد زاید و دیگر مواد
اعضای متعاهد این کنوانسیون
با تصدیق این که محیط زیست دریایی و موجودات زنده آن برای بشر دارای اهمیت حیاتی می‌باشند، و همه مردم در تضمین اینکه بگونه‌ای از آن‌ها ‌نگهداری می‌شود که به کیفیت و منابع دریایی آسیبی وارد نمی‌گردد دارای منافعی هستند،
با تصدیق این که قابلیت دریا برای جذب مواد زاید و بی‌ضرر نمودن آنها و توانایی آن به منظور احیا مجدد منابع طبیعی دریاها محدود می‌باشد،
‌با تصدیق این که دولتها براساس منشور ملل متحد و اصول حقوق بین‌الملل دارای حق حاکمیت جهت بهره‌برداری از منابع دریایی خویش برطبق خط‌مشی‌های زیست محیطی خود می‌باشند و وظیفه دارند اطمینان حاصل کنند که این فعالیتها در قلمرو یا کنترل آنها، آسیبی به محیط زیست سایر کشورها‌یا مناطق فراتر از حدود حاکمیت ملی آنها وارد نمی‌نماید،
‌با یادآوری قطعنامه ۲۷۴۹(۲۵) مجمع عمومی ملل متحد در مورد اصول ناظر بر بستر دریاها و کف اقیانوس‌ها و زیر بستر متعلق به آنها که فراتر از‌حدود قلمرو حاکمیت ملی می‌باشند،
با خاطرنشان ساختن این که آلودگی دریایی از بسیاری از منابع مانند دفع و تخلیه از طریق هوا، رودخانه‌ها، خورها (‌مصب‌ها)، ریزش‌گاههای درون‌رودخانه‌ها و خطوط لوله نشات می‌گیرد و از اینرو حایز اهمیت است که دولتها بهترین شیوه‌های عملی را جهت جلوگیری از چنین آلودگیهایی بکار‌بسته، و محصولات و فرآیندهایی را توسعه دهند که میزان مواد زاید مضر در دریاها را کاهش می‌دهند،
با اعتقاد به این که اقدام بین‌المللی جهت کنترل آلودگی دریا بواسطه دفع مواد زاید می‌تواند و باید بدون تاخیر صورت پذیرد اما این عمل نباید خدشه‌ای‌بر بحث اقداماتی جهت کنترل دیگر منابع آلوده‌کننده دریا، در آینده نزدیک وارد نماید، و
با آرزوی توسعه حفاظت از محیط زیست دریایی از طریق تشویق کشورهای دارای منافع مشترک در مناطق جغرافیایی خاص، به منظور انعقاد‌توافقنامه‌های مناسب مکمل این کنوانسیون،
به قرار ذیل موافقت نمودند:

‌ماده ۱- اعضای متعاهد باید به صورت فردی و جمعی کنترل موثر همه منابع آلودگی محیط زیست دریایی را ترغیب نمایند و به ویژه خود متعهد شوند‌تا به منظور جلوگیری از آلودگی دریاها، از طریق دفع مواد زاید و سایر موادی که برای سلامت بشر ایجاد خطر می‌کنند و منابع زیستی و حیات‌موجودات دریایی را مخاطره‌آمیز می‌نمایند، و به امکانات رفاهی دریا آسیب می‌رسانند و یا با دیگر استفاده‌های قانونی از دریا تداخل پیدا می‌کنند، همه‌روشهای عملی را بکار بندند.

‌ماده ۲- اعضای متعاهد همانگونه که در مواد بعدی خواهد آمد، باید براساس تواناییهای علمی، فنی و اقتصادی بطور فردی اقدامات موثری را به عمل‌آورند و به صورت جمعی به منظور جلوگیری از آلودگی دریایی دراثر دفع مواد زاید، خط مشی‌های خود را در این خصوص هماهنگ نمایند.

‌ماده ۳- از نظر این کنوانسیون:
۱- (‌الف)"‌دفع" یعنی:
(۱) ریختن عمدی هر گونه زواید یا سایر مواد به دریا از کشتیها، هواپیماها، سکوها یا دیگر سازه‌های ساخت دست بشر در دریا،
(۲) دفع عمدی مواد کشتیها، هواپیماها، سکوها یا دیگر سازه‌های ساخت دست بشر در دریا، به دریا.

(ب)"‌دفع" شامل موارد ذیل نمی‌شود:
(۱) ریختن مواد زاید یا سایر مواد در دریا بطور اتفاقی یا در پی عملیات عادی کشتیها، هواپیماها، سکوها یا دیگر سازه‌های ساخت دست بشر در دریا و‌تجهیزات آنها بغیر از مواد زاید یا دیگر موادی که بوسیله یا به کشتیها، هواپیماها یا دیگر سازه‌های ساخته دست بشر در دریا که به قصد دفع مواد مزبور‌فعالیت می‌کنند، حمل می‌شود یا از به‌عمل‌آوری چنین مواد زایدی یا سایر مواد در کشتیها، هواپیماها،
سکوها یا سازه‌های مزبور ناشی می‌شود.
(۲) به جا نهادن مواد با هدفی غیر از دفع صرف چنین مواد زایدی مشروط بر اینکه ریختن چنین مواد زایدی با اهداف این کنوانسیون مغایرت نداشته‌باشد.
(ج) مفاد این کنوانسیون، دفع مواد زاید یا دیگر موادی را که بطور مستقیم ناشی از اکتشاف، بهره‌برداری و شرکت در انجام عملیات ساحلی منابع کانی‌بستر دریا بوده یا مربوط آنها می‌باشد، در بر نمی‌گیرد.
۲- "‌هواپیماها و کشتیها" به معنی حمل‌کننده‌های دریایی یا هوایی از هر نوعی که باشند تلقی می‌شوند این اصطلاح، هاورکرافت و دوبه‌ها را اعم از‌خودکششی یا کششی شامل می‌شود.
۳- "‌دریا" به معنی کلیه آبهای دریایی بجز آبهای داخلی کشورها است.
۴- "‌مواد زاید و یا دیگر مواد" به معنی ماده یا شیئی از هر نوع، شکل یا جنس است.
۵- "‌اجازه خاص" اجازه‌ای است که بطور مشخص بنابر تقاضای قبلی و طبق ضمایم(۲‌و۳) اعطا می‌شود.
۶- "‌اجازه عام" به معنی اجازه قبلی و براساس ضمیمه ۳ است.
۷- "‌سازمان" به معنی سازمانی است که توسط اعضای متعاهد تعیین شده است.

‌ماده ۴- اعضای متعاهد طبق مفاد این کنوانسیون باید از دفع مواد زاید یا دیگر مواد به هر شکل یا صورتی به استثنای موارد مشخصی که در ذیل می‌آید‌ممانعت به عمل آورند:
‌الف - دفع مواد زاید یا مواد دیگری که در ضمیمه (۱) آمده ممنوع می‌باشد.
ب - دفع مواد زاید یا مواد دیگری که در ضمیمه (۲) آمده، منوط به اجازه خاص قبلی می‌باشد.
ج - دفع کلیه مواد زاید یا مواد دیگر مستلزم اجازه عام قبلی می‌باشد.
۲- هر مجوزی تنها بعد از ملاحظه دقیق کلیه عوامل موضوع ضمیمه (۳) از جمله آگاهی قبلی از ویژگیهای منطقه دفع مواد زاید همانگونه که در بخش(ب) و (ج) ضمیمه مزبور درج گردیده صادر خواهد شد.
۳- هیچیک از مواد این کنوانسیون به گونه‌ای تفسیر نخواهد شد که یک عضو متعاهد را تا جایی که به آن عضو مربوط است از دفع مواد زاید یا سایر‌مواد ذکر نشده در ضمیمه (۱) منع نماید. عضو مزبور اینگونه اقدامات را به اطلاع سازمان خواهد رساند.

‌ماده ۵-
۱- در صورتی که حفظ ایمنی جان اشخاص یا کشتیها، هواپیماها، سکوها و یا دیگر سازه‌های ساخت دست بشر در دریاها در موارد بسیار ضروری‌ناشی از شرایط نامطلوب آب و هوایی یا در موردی که جان انسان را به مخاطره افکند و یا تهدیدی جدی برای کشتیها، هواپیماها، سکوها و دیگر‌سازه‌های ساخته دست بشر در دریا باشد، ضرورت داشته باشد، اگر دفع مواد زاید تنها راه جلوگیری (‌رفع) از تهدید باشد و اگر احتمال کمی وجود‌داشته باشد که درنتیجه دفع مواد زاید، خسارت کمتر از زمانی بشود که در غیر از آن صورت اتفاق خواهد افتاد مفاد ماده (۴) اعمال نخواهد شد. دفع‌مزبور به منظور به حداقل رساندن احتمال آسیب و ضرر به انسان یا حیات آبزیان انجام خواهد شد و بدون فوت وقت به سازمان گزارش خواهد شد.
۲- یک عضو متعاهد می‌تواند به صورت استثنا برای جز (‌الف) بند(۱) ماده (۴)، در مواقع اضطراری که خطرات غیرقابل قبولی در ارتباط با سلامتی‌انسان ایجاد می‌کند و با قبول اینکه راه حل معقول دیگری درباره آنها وجود ندارد، اجازه خاص صادر کند.
عضو مزبور قبل از انجام چنین عملی باید با‌کشور یا کشورهایی که ممکن است تحت تاثیر قرار گیرند، و نیز با سازمان که بعد از مشاوره با دیگر اعضا و در صورت اقتضا سازمانهای بین‌المللی،‌براساس ماده (۱۴)، بدون فوت وقت مناسبترین روشها را برای اتخاذ به عضو متعاهد توصیه خواهد کرد، مشورت نماید. عضو متعاهد این پیشنهادها را ‌تا عملی‌ترین حد متناسب با زمانی که عمل باید در محدوده آن صورت می‌گیرد و منطبق با تعهد کلی پرهیز از خسارت وارد آوردن به محیط زیست‌دریایی، انجام داده و
سازمان را از عمل انجام شده مطلع خواهد کرد.
متعهد می‌شوند در چنین شرایطی به یکدیگر مساعدت نمایند.
۳- هر عضو متعاهدی می‌تواند درزمان یا بعد از تصویب یا الحاق به کنوانسیون، از حقوق خود در مورد بند (۲) صرفنظر نماید.

‌ماده ۶-
۱- هر عضو متعاهد باید مقام یا مقامهای صلاحیتداری را برای موارد زیر تعیین نماید:
‌الف - صدور اجازه‌های خاصی که از قبل و برای دفع مواد زاید فهرست شده در ضمیمه (۲) و در شرایط که در بند(۲) ماده (۵) منظور شده است، لازم‌می‌باشد.
ب - صدور اجازه عامی که از قبل و برای دفع کلیه مواد دیگر ضروری می‌باشد.
ج - ثبت نوع و مقدار همه موادی که اجازه دفع آنها داده شده و محل، زمان و روش دفع آنها.
‌د - نظارت فردی و یا همکاری با سایر اعضای متعاهد و سازمانهای ذیصلاح بین‌المللی در خصوص وضعیت دریاها به منظور تحقق اهداف این‌کنوانسیون .
۲- مقام یا مقامهای صلاحیتدار عضو متعاهد در موارد زیر اجازه خاص یا عام قبلی براساس بند (۱) در مورد ماده مورد نظر جهت دفع صادر خواهند‌کرد:
‌الف - بارگیری در قلمرو آن عضو انجام شده باشد.
ب - زمانی که بارگیری در قلمرو کشوری که عضو کنوانسیون نیست توسط کشتی یا هواپیمایی که در قلمرو آن عضو ثبت شده یا با پرچم آن تردد‌می‌کند، انجام شده باشد.
۳- در صدور مجوز دفع طبق جز (‌الف) و(ب) بند(۱) فوق، مقام یا مقامهای صلاحیتدار، ضمیمه(۳)‌را به همراه معیارها، اقدامات و الزامات دیگری که‌مقتضی تشخیص دهند رعایت خواهند نمود.
۴- هر عضو متعاهدی بطور مستقیم و یا از طریق دبیرخانه‌ای که به موجب موافقتنامه منطقه‌ای ایجاد شده، اطلاعات مندرج در جز(ج) و (‌د) بند (۱)‌بالا و معیارها و اقدامات و الزاماتی را که طبق بند(۳) فوق‌الذکر اتخاذ می‌کند به سازمان و در صورت اقتضا به اعضای دیگر گزارش خواهد کرد. روش‌اجرا و ماهیت گزارش‌های مزبور با مشورت اعضای متعاهد مورد توافق قرار خواهد گرفت.

‌ماده ۷-
۱- هر عضو متعاهد اقدامات لازم را در خصوص اجرای این کنوانسیون برای کلیه موارد زیر بکار خواهد گرفت:
‌الف - کشتیها و هواپیماهایی که در قلمرو آن عضو ثبت شده و یا با پرچم آن حرکت می‌کنند.
ب - کشتیها و هواپیماهایی که در قلمرو آن عضو یا دریاهای سرزمینی آن، موادی را بارگیری می‌کنند که قرار است دفع گردد.
ج - کشتیها، هواپیماها و سکوهای ثابت یا شناور تحت حاکمیت آنها با این باور که در امر دفع مواد زاید دخیل می‌باشند.
۲- هر عضو در قلمرو خود باید اقدامات مناسب را به منظور جلوگیری و مجازات هر عملی که مغایر با مفاد این کنوانسیون باشد، اتخاذ نماید.
۳- اعضا موافقت نمودند در تعمیم و گسترش روشهای اجرای موثر این کنوانسیون بویژه در دریاهای آزاد، از جمله روشهای گزارش دادن در مورد‌کشتیها و هواپیماهایی که برخلاف کنوانسیون در حال دفع مواد زاید مشاهده شوند، همکاری نمایند.
۴- این کنوانسیون در مورد آن دسته از کشتیها و هواپیماهایی که طبق حقوق بین‌الملل از مصونیت دولتی برخوردارند، اعمال نمی‌شود با این وجود هر‌عضوی با اتخاذ اقدامات مناسبی اطمینان حاصل خواهد کرد که چنین کشتیها و هواپیماهایی که به آن تعلق دارند یا توسط آن مورد بهره‌برداری قرار‌می‌گیرند به گونه‌ای عمل خواهند کرد که با موضوع و هدف این کنوانسیون مطابقت و سازگاری داشته باشند و مراتب را به سازمان اطلاع خواهد داد.
۵- هیچ یک از مفاد این کنوانسیون بر حقوق هر عضو متعاهدی جهت اتخاذ اقدامات دیگری براساس اصول حقوق بین‌الملل در مورد جلوگیری از دفع‌مواد زاید در دریاها تاثیر نمی‌گذارد.

‌ماده ۸- به منظور پیشبرد اهداف این کنوانسیون، اعضای متعاهد دارای منافع مشترک به منظور حمایت از محیط زیست دریایی دریک منطقه جغرافیایی‌معین با در نظر گرفتن ترکیب ویژگیهای منطقه‌ای، به منظور انعقاد توافقنامه منطقه‌ای مطابق این کنوانسیون برای جلوگیری از آلودگی به ویژه از طریق‌دفع مواد زاید تلاش خواهند کرد. اعضای متعاهد این کنوانسیون کوشش خواهند کرد مطابق با اهداف و مفاد توافقنامه‌های منطقه‌ای مزبور، که از طرف‌سازمان به آنان اعلام می‌شود عمل نمایند. اعضای متعاهد سعی
خواهند نمود با طرفهای توافقنامه‌های منطقه‌ای به منظور توسعه روشهای هماهنگی که‌قرار است توسط اعضای کنوانسیون‌های مختلف مربوط پیگیری شود، همکاری نمایند. توجه خاصی به همکاری در زمینه کنترل و تحقیق علمی به‌عمل خواهد آمد.

‌ماده ۹- اعضای متعاهد با تشریک مساعی با سازمان و نهادهای بین‌المللی دیگر، حمایت از آن دسته از اعضای متعاهدی که تقاضای موارد زیر را دارند،‌ترجیحا در کشورهای مربوط به گونه‌ای که اهداف و مقاصد این کنوانسیون را به پیش برد، ترغیب خواهند کرد.
‌الف - آموزش فنی و علمی پرسنل.
ب - تامین تجهیزات و ابزارهای مورد نیاز در امر تحقیق و کنترل.
ج - دفع و تصفیه مواد زاید و اقدامات دیگر به منظور جلوگیری یا کاهش آلودگی براثر دفع.

‌ماده ۱۰- اعضای متعاهد متعهد می‌شوند طبق اصول حقوق بین‌الملل در خصوص مسوولیت دولتها در زمینه خسارت وارد کردن به محیط زیست دیگر‌کشورها و یا به هر ناحیه زیست محیطی دیگر درنتیجه دفع مواد زاید و دیگر مواد از هر نوع که باشد، در زمینه گسترش روشهای تعیین مسوولیت و حل‌و فصل اختلاف‌های مربوط به دفع مواد زاید، اقدام نمایند.

‌ماده ۱۱- اعضای متعاهد در اولین نشست مشورتی خود شیوه‌های حل و فصل مناقشات مربوط به تفسیر و اجرای این کنوانسیون را مورد بررسی قرار‌می‌دهند.

‌ماده ۱۲- اعضای متعاهد خود را ملزم می‌نمایند تا از طریق سازمانهای تخصصی صلاحیتدار و نهادهای بین‌المللی دیگر اقدامهایی به منظور حفاظت از‌محیط زیست دریایی در مقابل آلودگی ناشی از مواد زیر را ترغیب نمایند:
‌الف - هیدروکربن‌ها،‌از جمله نفت و مواد زاید آنها،
ب - سایر مواد مضر و خطرناکی که بوسیله کشتی‌ها با هدفی غیر از دفع حمل می‌شوند.
ج - مواد زاید ایجاد شده در جریان عملیات کشتی‌ها،‌هواپیماها، سکوها و دیگر سازه‌های ساخته دست بشر در دریا،
‌د - آلودگی‌های رادیواکتیویته از همه منابع، از جمله کشتی‌ها،
ه- عوامل جنگ شیمیایی و بیولوژیکی،
‌و - مواد زاید و دیگر موادی که بطور مستقیم درنتیجه یا در ارتباط با اکتشاف، بهره‌برداری پردازش ساحلی مربوط به منابع معدنی بستر دریا به وجود‌می‌آید.
‌اعضای متعاهد همچنین از طریق سازمان صلاحیتدار بین‌المللی، تدوین علایم مورد استفاده کشتی‌هایی را که در امر دفع مواد زاید شرکت دارند، ترغیب‌خواهند کرد.

‌ماده ۱۳- هیچ یک از مفاد این کنوانسیون به تدوین و توسعه حقوق دریاها بوسیله کنفرانس سازمان ملل متحد در خصوص حقوق دریاها که به موجب‌قطعنامه (۲۴) ج ۲۷۵۰ مجمع عمومی سازمان ملل متحد برگزار گردید و نیز دعاوی حال و آینده و دیدگاههای حقوقی هر کشوری در ارتباط با حقوق‌دریاها و ویژگی و دامنه حاکمیت ساحلی کشور صاحب پرچم لطمه‌ای نخواهد زد. اعضای متعاهد موافقت کردند تا در جلسه‌ای که توسط سازمان بعد‌از کنفرانس حقوق دریاها تشکیل می‌شود و درهرصورت بعد از سال ۱۳۵۵ هجری شمسی مطابق با ۱۹۷۶ میلادی نخواهد بود به منظور تعریف ویژگی‌و دامنه حقوق و مسوولیت کشور ساحلی در به اجرا درآوردن کنوانسیون در منطقه‌ای مجاور ساحل خود مشورت
نمایند.

‌ماده ۱۴-
۱- دولت بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی به عنوان امین، به منظور تصمیم‌گیری در خصوص موضوعات سازمانی حداکثر (۳)‌ماه بعد از لازم‌الاجرا شدن‌این کنوانسیون اجلاس اعضای متعاهد را تشکیل خواهند داد.
۲- اعضای متعاهد سازمان صلاحیتداری را که درزمان تشکیل آن اجلاس وجود دارد، مسوول وظایف دبیرخانه‌ای در ارتباط با این کنوانسیون می‌کنند،‌هر عضو متعاهد این کنوانسیون که عضو این سازمان نباشد، باید سهم مناسبی برای هزینه‌هایی که توسط سازمان در اجرای این وظایف صرف شده‌است، درنظر بگیرد.
۳- وظایف دبیرخانه‌ای سازمان مذکور شامل موارد زیر است:
‌الف - برپایی نشستهایی مشورتی اعضای متعاهد غالبا کمتر از هر دو سال یکبار و جلسات ویژه اعضا در هر زمان بنا به تقاضای دو سوم اعضا.
ب - همکاری و آمادگی در مشورت با اعضای متعاهد و سازمانهای بین‌المللی مربوط در خصوص توسعه و اجرای روشهایی که در جز(ه)‌بند(۴) این‌ماده به آن اشاره شده است.
ج - بررسی تحقیقات انجام شده از سوی اعضای متعاهد و اطلاعات دریافتی از آنان، مشورت با آنها و سازمانهای بین‌المللی مربوط و ارایه پیشنهاداتی‌به اعضا درباره مسایل مربوط به این کنوانسیون که بطور مشخص در کنوانسیون عنوان نشده است.
‌د - انتقال تمام اطلاعیه‌هایی که طبق بند(۳) ماده (۴)، بند(۱) و(۲) ماده (۵)، بند(۴) ماده (۶) و مواد (۱۵)،(۲۰)‌ و(۲۱) توسط سازمان دریافت شده به‌اعضای مربوط.
‌قبل از تعیین سازمان این وظایف در صورت لزوم توسط کشورهای امین که دولتهای بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی می‌باشند، انجام خواهد شد.
۴- در جلسات مشورتی یا ویژه اعضای متعاهد، اجرای این کنوانسیون و از جمله موارد زیر مورد بررسی مستمر قرار خواهد گرفت.
‌الف - بررسی و تصویب اصلاحیه‌های این کنوانسیون و ضمایم آن طبق ماده (۱۵)،
ب - دعوت نهاد یا نهادهای علمی مربوط جهت همکاری و مشاوره با اعضا یا سازمان، در مورد هر جنبه فنی یا علمی مرتبط با کنوانسیون، به ویژه مفاد‌ضمایم.
ج - دریافت و بررسی گزارشهای تهیه شده براساس بند(۴) ماده (۶).
‌د - ارتقا سطح همکاری با - و بین - سازمانهای منطقه‌ای که در ارتباط با جلوگیری از آلودگی دریایی هستند.
ه- توسعه یا تصویب روشهای موضوع بند(۲) ماده (۵) از جمله معیارهای اساسی برای تعیین و تشخیص وضعیتهای فوق‌العاده و استثنایی و‌روش‌هایی جهت راهنماییهای مشورتی و دفع صحیح و اصولی مواد در چنین شرایطی، از جمله تعیین مناطق مناسب دفع و پیشنهاد آن با مشورت‌سازمانهای بین‌المللی مربوط.
‌و - بررسی هر نوع اقدام دیگری که ممکن است مورد نیاز باشد.
۵- اعضای متعاهد در اولین نشست مشورتی خود آیین کار را در صورت لزوم وضع خواهند کرد.

‌ماده ۱۵-
۱- (‌الف) اصلاحات کنوانسیون در جلسات اعضای متعاهد که طبق ماده (۱۴) تشکیل می‌شود توسط دو سوم اکثریت اعضای حاضر تصویب می‌گردد.
‌یک اصلاحیه برای اعضایی که آنرا پذیرفته‌اند در شصتمین روز پس از آنکه دو سوم اعضا سند پذیرش اصلاحیه را نزد سازمان تودیع نمایند لازم‌الاجرا‌خواهد گردید. پس از این تاریخ اصلاحیه برای هر عضو دیگر، سی روز پس از تاریخی که سند پذیرش اصلاحیه را تودیع نماید لازم‌الاجرا خواهد گردید.
(ب) سازمان، تمامی اعضای متعاهد را از هر گونه درخواست مطرح شده برای تشکیل جلسه ویژه به موجب ماده (۱۴) و هر گونه اصلاحات تصویب‌شده در جلسات اعضای متعاهد و تاریخی که این اصلاحات برای هر عضوی لازم‌الاجرا می‌گردد، مطلع خواهد ساخت.
۲- اصلاحات ضمایم براساس ملاحظات فنی و علمی خواهد بود. اصلاحات ضمایم که به تصویب دو سوم اکثریت اعضا حاضر در جلسه‌ای که برطبق‌ماده (۱۴) تشکیل می‌شود برسد، در مورد هر عضو متعاهد بلافاصله از تاریخ اطلاعیه پذیرش آن عضو به سازمان و در مورد کلیه اعضای دیگر یکصد‌روز بعد از تصویب اصلاحیه بوسیله جلسه، بجز آنهایی که قبل از پایان یکصد روز اعلام می‌نمایند که قادر نیستند اصلاحیه‌ها را در آن زمان بپذیرند،‌لازم‌الاجرا خواهد شد. اعضا باید تلاش کنند پذیرش اصلاحیه را از جانب خود در اسرع وقت بعد از تصویب در جلسه، به سازمان اعلام نمایند. هر‌عضو متعاهدی در هر
زمانی می‌تواند پذیرش را جایگزین اعلامیه قبلی اعتراض نماید و بر این اساس اصلاحیه‌ای که قبلا مورد اعتراض واقع شده، برای‌آن عضو لازم‌الاجرا خواهد شد.
۳- پذیرش یا اعلام اعتراض طبق این ماده با ارایه سند به سازمان انجام خواهد گرفت. سازمان همه اعضای متعاهد را از دریافت چنین اسنادی مطلع‌خواهد ساخت.
۴- پیش از تعیین و انتخاب سازمان، وظایف دبیرخانه‌ای مختص آن بطور موقت بوسیله کشورهای بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی به عنوان یکی از امنای‌این کنوانسیون صورت می‌پذیرد.

‌ماده ۱۶- این کنوانسیون جهت امضا توسط هر کشوری در لندن، مکزیکوسیتی، مسکو و واشنگتن از ۸ دی ۱۳۵۱ تا ۱۰ دی ۱۳۵۲ هجری شمسی‌برابر با ۲۹ دسامبر ۱۹۷۲ تا ۳۱ دسامبر۱۹۷۳ میلادی،‌مفتوح خواهد بود.

‌ماده ۱۷- این کنوانسیون منوط به تصویب خواهد بود. اسناد تصویب نزد کشورهای مکزیک، اتحاد جماهیر سوسیالیست شوروی، بریتانیای کبیر،‌ایالات متحده آمریکا و ایرلند شمالی، تودیع خواهد شد.

‌ماده ۱۸- بعد از ۱۰ دی ۱۳۵۲ هجری شمسی برابر با ۳۱ دسامبر ۱۹۷۳ میلادی این کنوانسیون جهت الحاق هر کشوری مفتوح خواهد بود. اسناد‌الحاق نزد دولتهای‌مکزیک، اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی، ایالات متحده آمریکا، بریتانیای کبیر و ایرلند تودیع خواهد شد.

‌ماده ۱۹-
۱- این کنوانسیون در سی‌امین روز بعد از تاریخ ارایه پانزدهمین سند تصویب یا الحاق لازم‌الاجرا خواهد شد.
۲- این کنوانسیون برای هر عضو متعاهدی که بعد از ارایه پانزدهمین سند تصویب یا پذیرش، این کنوانسیون را تصویب نموده یا به آن ملحق می‌شود در‌سی‌امین روز بعد از ارایه اسناد تصویب یا الحاق توسط عضو متعاهد مزبور لازم‌الاجرا خواهد شد.

‌ماده ۲۰- کشورهای امین موارد ذیل را به اطلاع اعضای متعاهد خواهند رساند:
‌الف - امضای این کنوانسیون و تودیع اسناد تصویب، الحاق یا انصراف طبق مواد (۱۶،۱۷،۱۸،۲۱) و
ب - تاریخی که این کنوانسیون طبق ماده(۱۹)‌لازم‌الاجرا می‌شود.
‌ماده ۲۱- هر عضو متعاهدی می‌تواند با اعلام کتبی (۶)‌ماهه به کشورهای امین کنوانسیون، انصراف خود را از این کنوانسیون اعلام نماید، اعلام مزبور‌سریعا به اطلاع کلیه اعضای متعاهد خواهد رسید.

‌ماده ۲۲- نسخه اصلی این کنوانسیون که به زبانهای انگلیسی، فرانسوی، روسی و اسپانیولی است به یک اندازه معتبر می‌باشد و نزد دولتهای مکزیک،‌اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی، بریتانیای کبیر، ایرلند شمالی و ایالات متحده آمریکا تودیع خواهد شد و دولتهای مذکور نسخه‌های مصدق آن را‌به کلیه کشورها ارسال خواهند نمود.

‌بنا به مراتب فوق امضا کنندگان زیر که از طرف دولتهای متبوع خود، برای این منظور مجاز شناخته شده‌اند این کنوانسیون را امضا نمودند.
‌این کنوانسیون در چهار نسخه در هشتم دیماه ۱۳۵۱ هجری شمسی برابر با بیست و نهم دسامبر ۱۹۷۲ میلادی در لندن، مکزیکو سیتی، مسکو و‌واشنگتن تنظیم گردید.

‌ضمیمه (۱)
۱- ترکیبات ارگانو هالوژنها.
۲- جیوه و ترکیبات آن.
۳- کادمیوم و ترکیبات آن.
۴- پلاستیکهای پایدار و دیگر مواد ترکیبی پایا، بطور نمونه، تور ماهیگیری و طنابهایی، که ممکن است به صورت شناور یا معلق در دریا باقی بمانند‌بطوری که با کشتیرانی و ماهیگیری و دیگر استفاده‌های قانونی در دریا تداخل پیدا کنند.
۵- نفت خام، نفت سیاه، نفت سنگین دیزل و روغنهای روان کننده، مایعات هیدرولیکی و هر گونه مخلوطی که دارای چنین موادی بوده و با هدف دفع،‌بارگیری شده باشند.
۶- مواد زاید دارای رادیواکتیویته بسیار قوی یا سایر مواد رادیواکتیویته قوی که بوسیله نهاد بین‌المللی ذیصلاح در این زمینه - که در حال حاضر آژانس‌بین‌المللی انرژی اتمی می‌باشد- در زمینه‌های بهداشت عمومی، زیست شناسی و دیگر زمینه‌ها به عنوان مواد نامناسب برای دفع در دریا تعریف‌شده‌اند.
۷- هرگونه مواد به هر شکل (‌به عنوان مثال جامد، مایع، نیمه مایع، گازها یا در حالت زنده) که برای جنگهای بیولوژیکی و شیمیایی تولید شده است.
۸- بندهای بالای این ضمیمه موادی را که به سرعت از طریق روشهای فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی در دریا به مواد بی‌ضرر تبدیل می‌شوند در بر‌نمی‌گیرد، به شرط آنکه:
‌الف - جانداران دریایی خوراکی را نامطبوع ننماید، یا
ب - موجبات تهدید سلامتی بشر یا حیوانات اهلی را فراهم ننمایند.
‌اگر تردیدی در بی‌ضرر بودن مواد وجود داشته باشد، روش مشورتی موضوع ماده (۱۴) توسط اعضای متعاهد رعایت خواهد شد.
۹- این ضمیمه، آن دسته از مواد یا مواد دیگری (‌نظیر لجن‌های فاضلاب و مواد حاصل از لایروبی) را که دارای موادی باشند که در بندهای (۱) تا(۵)‌فوق به عنوان آلوده کننده جزیی به آنها اشاره شده است، شامل نمی‌شود. چنین مواد زایدی در صورت اقتضا مشمول مفاد مندرج در ضمایم (۲)‌و(۳)‌می‌شود.

‌ضمیمه (۲)
‌موادی که در زیر جهت اهداف جز (‌الف) بند (۱) ماده (۶) می‌آیند نیاز به مراقبت ویژه دارند.
‌الف - زوایدی که دارای مقادیر مشخصی از موادی هستند که به صورت زیر فهرست شده‌اند:
‌آرسنیک
‌سرب
‌مس و ترکیبات آنها
‌روی
‌ترکیبات ارگانوسیلیکن‌ها
‌سیانیدها
‌فولورایدها
‌حشره‌کش‌ها و مشتقات آنها که در ضمیمه (۱) آورده نشده‌اند.
ب - در خصوص صدور مجوز جهت دفع مواد اسیدی و قلیایی به مقدار فراوان، وجود احتمالی چنین موادی در بند (‌الف) بالا و مواد اضافه شده زیر‌مورد بررسی و توجه قرار خواهد گرفت:
‌بریلیوم
‌کرومیوم
‌نیکل و ترکیبات آنها
‌وانادیوم
ج - کانتینرها، تراشه‌های فلزات و دیگر زوایدی که به صورت انبوه قابلیت غرق شدن در دریا را دارند و می‌توانند بطور جدی مانعی برای ماهیگیری یا‌دریانوردی باشند.
‌د - زواید رادیواکتیو یا سایر مواد رادیواکتیو که در ضمیمه (۱) آورده نشده‌اند.‌اعضای متعاهد باید در صدور مجوزها برای دفع این مواد توصیه‌های‌نهادهای بین‌المللی ذیصلاح را در این زمینه - که در حال حاضر آژانس بین‌المللی انرژی اتمی می‌باشد- مد نظر قرار دهند.

‌ضمیمه (۳)

‌مقرراتی که در ایجاد معیارهای راجع به صدور مجوزها برای دفع مواد زاید در دریا مورد توجه قرار می‌گیرند، با در نظر گرفتن بند(۲) ماده (۴) شامل‌موارد ذیل می‌باشد:

‌الف - مشخصات و ترکیبات مواد:
۱- مجموع مقادیر و میزان متوسط ترکیب مواد دفع شده (‌بطور نمونه در هر سال)،
۲- شکل مواد (‌برای مثال مواد جامد، لجن، مایع یا گازی)،
۳- خواص: فیزیکی(‌برای مثال حلال بودن و وزن مخصوص مواد)، شیمیایی و بیوشیمیایی (‌برای نمونه: اکسیژن‌خواهی، مغذیها) واز نظر بیولوژیکی(‌برای مثال وجود ویروس‌ها، باکتری‌ها، انگلها و مخمرها)
۴- میزان سمی بودن،
۵- پایداری، از نظر فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی،
۶- ذخیره و تغییر شکل زیستی در مواد بیولوژیکی یا رسوبات،

۷- حساسیت در مقابل تغییرات فیزیکی، شیمیایی و بیوشیمیایی و واکنش در محیط‌آبی با دیگر مواد آلی و
غیرآلی قابل حل،
۸- احتمال ایجاد آلودگی‌ها یا دیگر تغییراتی که باعث کاهش در قابلیت فروش منابع (‌ماهی، صدف و غیره) می‌شود.
ب - ویژگیهای محل دفع و روش ریختن مواد زاید:
۱- محل (‌برای مثال هماهنگی منطقه دفع، عمق و مقدار فاصله از ساحل)، محل آن در رابطه با دیگر محل‌ها (‌ برای مثال مطلوبیت محل‌ها، محل‌تخم‌ریزی و پرورش ماهی و محلهای ماهیگیری و منابع قابل بهره‌برداری).
۲- شاخص ریختن مواد زاید در هر مرحله خاص (‌برای مثال، مقدار مواد در هر روز، هفته و ماه)
۳- روش‌های بسته‌بندی در صورت لزوم.
۴- رقیق‌سازی اولیه حاصل از روش پیشنهادی آزاد سازی مواد،
۵- ویژگیهای پراکنده‌سازی مواد (‌مانند تاثیر جریانات آبی، جزر و مد، باد بر جابجایی عمودی و ترکیب افقی مواد) ،
۶- ویژگیهای آبی (‌مانند درجه حرارت،PH ، میزان شوری، طبقه‌بندی شاخصهای اکسیژن در آلودگی، اکسیژن محلول، اکسیژن‌خواهی شیمیایی،‌اکسیژن‌خواهی بیوشیمیایی، نیتروژن موجود به شکل آلی و معدنی از جمله آمونیاک، مواد معلق و دیگر مغذی‌ها و باروری).
۷- ویژگیهای بستر و کف (‌مانند نقشه‌برداری، ویژگیهای ژیولوژیکی و ژیوشیمیایی و باروری بیولوژیکی)،
۸- وجود و اثرات دفع‌های دیگری که در منطقه دفع انجام شده است(‌مانند مطالعات
زمینه‌ای فلزات سنگین و عناصر محتوی کربن آلی)،
۹- اعضای متعاهد باید در خصوص صدور مجوز دفع، با درنظر گرفتن تنوع فصلها وجود یک ماخذ علمی مناسب را جهت ارزیابی نتایج چنین دفعی‌همانطوری که در ضمیمه (۱) آمده است، مورد بررسی قرار دهند.
ج - ملاحظات و شرایط کلی:
۱- اثرات احتمالی بر مطلوبیت محیط (‌مانند وجود ماده به هم تابیده یا شناور، تیرگی، بدبویی، بیرنگی و کف).
۲- اثرات احتمالی بر زندگی جانوران دریایی، رشد ماهیها و ماهیهای صدف‌دار (‌خرچنگ و میگو)، انبارهای ماهی و شیلات، کاشت و برداشت جلبک‌دریایی.
۳- اثرات احتمالی بر دیگر استفاده‌های از دریا (‌آسیب وارد کردن بر کیفیت آب به دلیل استفاده‌های صنعتی، خوردگی سازه‌ها در زیر آب، اختلال در‌عملیات کشتی ناشی از مواد شناور در آب، اختلال در ماهیگیری و کشتیرانی از طریق ریختن زواید یا مواد جامد در کف دریا و حفاظت از مناطق دارای‌اهمیت ویژه برای مقاصد علمی یا حفاظتی).
۴- فراهم بودن عملی روشهای جایگزین ساحلی تصفیه، دفع یا از میان بردن یا تصفیه به منظور کاهش خطر مواد برای دفع در دریا.
تاریخ تصویب ۱۳۷۵.۶.۲۵
‌تاریخ تایید شورای نگهبان ۱۳۷۵.۷.۱