ماهی کپور علفخوار یا آمور Ctenopharyngodon idella

کپور علفخوار یا آمور (Ctenopharyngodon idella)، که اغلب به نام کپور گیاه‌خوار شناخته می‌شود، یکی از گونه‌های ماهی آب شیرین است که به خاطر تغذیه از گیاهان آبزی و مدیریت طبیعی علف‌های هرز آبی مورد توجه قرار گرفته است. این ماهی بومی چین بوده و برای کنترل رشد بی‌رویه گیاهان آبی و بهبود کیفیت آب در استخرها و دریاچه‌های پرورش ماهی وارد سایر مناطق جهان شده است.

ویژگی های زیستی و اکولوژیکی :

• تغذیه: کپور آمور عمدتا از گیاهان آبزی تغذیه می‌کند، از جمله جلبک‌ها، علف‌های هرز و سایر گیاهان. این خصوصیت آن را به ابزاری مفید برای کنترل طبیعی فلور آبزی تبدیل کرده است.
• رشد: این ماهی قادر است به سرعت رشد کند، زیرا توانایی تغذیه از منابع گسترده‌ای از گیاهان آبزی را دارد. کپور آمور می‌تواند تا بیش از 1 متر طول و وزنی حدود 20 کیلوگرم یا بیشتر داشته باشد.

پرورش و اهمیت اقتصادی : کپور آمور به دلیل توانایی کنترل علف‌های هرز آبی و جلبک‌ها، در سیستم‌های پرورش ماهی پلی‌کالچر (چند گونه‌ای) و برای بهبود کیفیت آب بسیار محبوب است. همچنین، این ماهی به دلیل گوشت خود که از نظر تغذیه‌ای ارزشمند است، پرورش داده می‌شود.

چالش ها :

• معرفی به اکوسیستم‌های غیربومی: مانند سایر گونه‌های معرفی شده، کپور آمور می‌تواند تاثیرات منفی بر تنوع زیستی و ساختار اکوسیستم‌های آبی غیربومی داشته باشد. در برخی مناطق، نگرانی‌هایی درباره تاثیر آن بر گونه‌های بومی وجود دارد.
• کنترل جمعیت: در صورتی که کپور آمور در محیط‌های طبیعی به صورت غیرکنترل شده رها شود، ممکن است کنترل جمعیت آن دشوار شود و به تغییرات اکولوژیکی منجر گردد.

مدیریت و حفاظت : برای جلوگیری از تاثیرات منفی احتمالی کپور آمور بر اکوسیستم‌ها، لازم است تدابیر مدیریتی دقیقی اعمال شود. این شامل محدودیت‌هایی برای آزادسازی این ماهیان در زیستگاه‌های طبیعی و اجرای برنامه‌های کنترل جمعیت در مناطقی است که به صورت غیربومی وارد شده‌اند. همچنین، پژوهش و نظارت بر اثرات زیست‌محیطی این گونه در اکوسیستم‌های جدید برای فهم بهتر و مدیریت مسئولانه‌تر آن ضروری است.