تالاب میانکاله ، لپوی بین المللی زاغمرز / مازندران

تالاب میانکاله ، لپوی بین المللی زاغمرز / مازندران

پايين‌ دست‌ بهشهر و به‌ سمت‌ درياكه برويم ، به خليج‌ بي‌نظير ميانكاله‌ كه‌ جزو محدود زيست‌گاه‌هاي‌ طبيعي‌ (حيات‌ وحش‌) به‌ ثبت‌ رسيده‌ جهاني‌ است روبرو خواهيم شد . در سراسر ساحل جنوبي درياي خزر، تنها يک شبه جزيره به نام ميانکاله هست که در منتهي اليه جنوب شرقي درياي خزر واقع شده و نام خود را از دو «کاله» (شکستگي ساحلي يا رودخانه) واقع در طرفين شمالي و جنوبي گرفته است.

تالاب ميانكاله يكى از ذخيره گاه هشت گانه بيوسفرى است كه در ۱2 كيلومترى ضلع شمالى شهرستان بهشهر واقع شده است .اين تالاب به دليل دارا بودن شرايط منحصر به فرد اكولوژيكى مأمن بسيار مناسبى براى زمستان گذرانى پرندگان مهاجر به شمار مى رود و از اين نظر به عنوان يكى از ذخاير با ارزش كره زمين لقب يافته و توسط سازمان يونسكو براى اين منطقه شناسنامه اى كه خصوصيات آن را به صورت كامل تشريح و آن را به عنوان محلى كه بايد جهت انجام مقاصد علمى و تحقيقاتى و پژوهشى به دقت مورد حفاظت قرار گيرد، تهيه شده است.

اين شبه جزيره به همراه خليج گرگان در زمره پناهگاههاى حيات وحش كشور است، كه بعلت اهميت زياد آن بعنوان ذخيره گاه زيست كره در جهان به ثبت رسيده است. همه ساله دهها هزار از انواع پرندگان مهاجر آبزى و كنار آبزى وارد اين منطقه ميشوند و توليد مثل و زمستان گذراني مي‌کنند. هر ساله صدها هزار قطعه از پرندگان مهاجر ( نظير خوتكا، فلامينگو (مرغ آتشين )، باكلان، پليكان (مرغ سقا) ، حواصيل، اكرت، انواع آبچليك و انواع مرغابى نظير قو و غاز خاكستري ) ، مهاجرت از سيبرى را به مقصد زيباترين پناهگاه حيات وحش ايران يعنى تالاب ميانكاله آغاز نمود كه روند اين مهاجرت تا اواخر آبانماه كه كوچ آخرين گروه از پرندگان نظير غازها و قوها است ادامه دارد. علاوه بر پرندگان آبزى انواعى از پرندگان خشكى زى و حمايت شده مانند: قرقاول، دراج و عقاب تالابى ( پرندگان شكارى) ، كبوتر، سار صورتى، زنگوله‌بال و سليم ها و ديگر گونه ها و حيواناتى از قبيل: خرس ، خوك، شغال، روباه، گرگ ، انواع گربه‌هاي وحشي ، خرگوش، جوجه تيغي ، سنجاب و سمور در منطقه يافت ميشوند.

جاي پاي ببر مازندران نيز در ميانكاله پيداست . ظل السلطان فرزند شكارچي ناصرالدين شاه در يكي از يادداشتهايش مي نويسد " امروز روز خوبي بود، 9 قلاده ببر را در ميانكاله شكار كرديم" ديگر از ببر ها ، پلنگ ها، گورخرها ، قوچ ، بز وحشي و شوكاها و مارال هاخبري نيست وليكن گرازهاي بزرگ كه طعمه ببر بودند در ميانكاله جولان مي‌دهند.

در قسمت شرقى شبه جزيره ميانكاله، آشوراده قرار گرفته كه مركز فعاليتهاى خاويارى شمال كشور به حساب مى آيد.

مجموعه شبه جزيره ميانكاله و جزاير آشوراده و "اسمال ساى" و خليج گرگان داراى جاذبه هاى شگفت انگيز طبيعى و زيست محيطى است، كه پوشش گياهى ويژه، حيات وحش منحصر بفرد و چشم اندازهاى ساحلى خليج گرگان، اين محدوده را به يكى از جالب ترين نقاط توريستى تبديل كرده است

شبه‌جزيره ميانكاله در منتهى اليه جنوب شرقى درياى خزر قرار گرفته است. اين شبه جزيره از شمال به درياى خزر و از جنوب به خليج گرگان و از شرق به آشوراده و بندر تركمن و از غرب به مرداب لپو (زاغمرز تنها را ورودی خشکی ) محدود ميشود. شبه جزيره ميانكاله و خليج گرگان در حدود 68800 هكتار وسعت دارد. عرض آن بين 5/2 تا 5/6 كيلومتر متغيير است. اين شبه جزيره با تپه هاى شنى ساحلى به طول 5/6 كيلومتر از دريا جدا ميگردد. اين پناهگاه حيات وحش از دو اكوسيستم آبي و خشكي تشكيل شده است.

در شرق شبه جزيره ميانکاله، مجمع الجزاير آشوراده قرار دارد که از سه جزيره کوچک و بزرگ تشکيل شده و با پيشروي و عقب‌نشيني آب دريا، بزرگ و کوچک مي‌شوند.

علاوه بر جزاير نامبرده، به جزيره «اسمال ساي» نيز بايد اشاره کرد که در مرداب پلنگان قرار گرفته است و يکي از بي‌نظيرترين اکو سيستم‌هاي جهاني را دارد.

مجموعه شبه جزيره ميانکاله، جزاير آشوراده و اسمال ساي داراي جاذبه‌هاي شگفت‌انگيز طبيعي و زيست محيطي کم‌نظيري هستند که عمده‌ترين آنها پوشش گياهي ويژه و حيات وحش منحصر به فرد آن است و چشم‌اندازهاي ساحلي، بيشه‌اي و خليج گرگان، اين بخش از استان مازندران و سواحل خزر را به يکي از جالبترين نقاط گردشگري تبديل کرده است.

فضاى اكو سيستم از آبگيرها، زمين‌هاي باتلاقي، جنگلي با درختچه‌ها و زمين‌هاي پوشيده از گز تشكيل شده است.اكوسيستم زميني خود از تپه‌هاي شني انارستان‌ و تمشك‌زارها، سازيال‌ها و علفزارها با مراتع گوناگون درخت‌ودرختچه‌هاي متراكم يا پراكنده تشكيل شده است

شبه جزيرهء ميانکاله درشمال وشمال شرقي شهرستان بهشهر قرار گرفته وازشمال به درياي مازندران ازمشرق به تنگه آشوراده ازجنوب به خليج گرگان واز مغرب به شهرستان نکامحدود مي باشد طول اين شبه جزيره نزديک به65 کيلو متروعرض آن از5/2تا6/5کيلومتر متغير است.

وضعيت توپوگرافي:

تپه هاي شني کم ارتفاع ازغرب به شرق شبه جزيره ي ميانکا له امتداد دارد ارتفاع تپه هاي شني به سوي شرق کاهش يافته ودر قسمت انتهايي شرق اثري ازتپه هاي شني مشاهد ه نمي شود.

وضعيت آب و منابع آن:

سطح آب هاي زيرزميني منطقه بسيار بالا است وبطورمتوسط2تا3مترمي باشد.

عمق برخورد به سفره ي آزاد در جلگه ازصفرتا 10متر متغير است.اغلب آب چاه هاي سطحي شورولب شور است.دامداران باحفرچاه هاي کم عمق آب مورد نياز رابراي شرب دام تامين مي نمايند.در بعضي از نقاط شبه جزيره رگه هاي آب شيرين وجود دارد که ميزان محدودي آب مي باشد.

وضعيت آب وهوا

در ميانکاله ايستگاه هوا شناسي وجود نداردوارزيابي داده هاي آب وهوايي سه ايستگاه هواشناسي نزديک منطقه در تير تاش بهشهر وبابلسر تشابه چنداني با شرايط آب وهوايي ميانکاله ندارد.بارندگي منطقه بسيارکم ودوره ي خشکي آن طولاني است.

وضعيت حيات وحش

پناهگاه حيات وحش وتالاب ميانکاله که يکي ازمناطق حفاظت شده ي بين المللي است علاوه بر اينکه زيستگاه دائمي بسيارمناسبي براي پرندگان بومي نظير قرقاول ودراج است به علت دارا بودن شرايط خاص اقليمي همه ساله در فصل زمستان زيستگاه وپناهگاه مناسبي براي زمستان گذراني پرندگان مهاجر است که از سيبري به اين مناطق گرمسيري مهاجرت مي کنند.

در اين منطقه نمونه اي از پرندگان مهاجر شامل فلا مينگو غاز خاکستري ،غازپيشاني سفيد کوچک، پليکان، لک لک سياه، نوعي کبک ، انواع مرغابي. و.......به سر مي برند.

پستانداران موجود شامل خوک وحشي ،شغال،جوج تيغي،خرگوش،روباه،و.....مي باشند.

وضعيت پوشش گياهي : قسمت وسيعي از شبه جزيره ي ميانکاله مرتع مي باشد که منحصراٌ جهت چراي دام مورد استفاده بوده وپوشش اين اراضي را نباتات مخصوص مرتعي و چمني تشکيل داده اند.

درقسمتي از اراضي شوره زار منطقه زمين داراي پوشش ضعيفي بوده وشامل گياهان مقاوم به شوري است. اراضي شوره زار ساحلي دريا عمو ما از انواع گياهان پوشيده مي با شند

شبه جزيره ميانکاله با ريکه اي خشکي است که پهنه اي آ بي سه طرف آن را احاطه کرده و فرودگاهي نسبتا امن را براي پرند گان مهاجر فراهم آورده است. تالاب واکوسيستم هاي آبي با ارزش مجموعه اي کم نظير و منحصر به فرد طبيعي را به وجودآورده که با توجه به قابليت هاي اکو لوژيک آن توجه بسياري از سازمان هاومحققان جهاني را به خود جلب کرده است . ميانکاله يکي از مهمترين مخارن نگهداري وحفظ ژن هاي گياهي وجانوري در بيوسفر(زيست کره) مي باشد.که تدابير بين ا لمللي وعلمي مناسبي را مي طلبد. شبه جز يره وخليج ميا نکاله درکنارآن به عنوان پناهگاه پرندگان مهاجريکي از مناطق پنجاه ونه گانه بين المللي ذخاير طبيعي بيوسفري زمين شناخته شد ه است.تالاب ميانکاله به وسعت 68هزارو800هکتار دراستان مازندران ازحساسيت ويژه اي برخوردار مي باشد. ونقش موثري در گردش انرژي دارد.جانوران وگياهان دراين محيط آبي به هم وابسته اند ونقش اکولوژي هريک ا ز آنها ادامه حيات را در اين اکو سيستم تنظيم مي کند. ميانکاله امروزه متشکل ازاکوسيستم هاي مختلف چون شنزارهاي ساحلي تپه هاي کم وبيش متحرک شني شورزار ا نارستان وجوامعي با گياهان غالبي چون سازيل تمشک وانارمي باشد.درگذ شته هاي نه چندان دورمنطقه بسيار متفاوت ازآ نچه امروزه به چشم مي ايد معرفي شده است. ميانکاله شبه جزيره اي است که ازنظراقتصادي داراي اهميت بسيار است و50درصد خاويار ايران دراين مکان به دست مي ايد.خليج ميانکاله ازمناطق بزرگ تخم ريزي ازدريا ي خزراست با گرم شدن آب وهوادربهارماهيان کپور براي تخم ريزي ازدرياي خزربه اين منطقه مهاجرت مي کنندوپس ازتخم ريزي دراواخربهاربه دريا مي روند ماهيان کفال جايگزين آنها مي شوند.

اين مجموعه (تالاب وشبه جزيره ميانکاله) درفهرست اماکن زيست محيطي جهاني ثبت شده است. واز زيباترين تالاب هاي جهان به شمار مي رود. درصورت هماهنگي با سازمان محيط زيست مازندران مي توان با قايق به گشت وگذار درتالاب پرداخت.

تالاب و اكو سيستم‌هاي آبي با ارزش، مجموعه‌اي كم‌نظير و منحصر به فرد طبيعي را به‌ وجود آورده كه با توجه به قابليت‌هاي اكولوژيك آن توجه بسياري از سازمان‌ها و محققان جهاني را به خود جلب كرده است.
ميانكاله يكي از مهم‌ترين مخازن نگهداري و حفظ ژن‌هاي گياهي جانوري در بيوسفر (‌زيست كره‌) است كه تدابير بين‌المللي و علمي مناسبي را مي‌طلبد.
شبه جزيره و خليج ميانكاله در كنار آن به عنوان پناهگاه پرندگان مهاجر يكي از مناطق 59 گانه بين‌المللي ذخاير طبيعي بيوسفري زمين شناخته شده است.
تالاب ميانكاله به وسعت 68 هزار و 800 هكتار در استان مازندران از حساسيت ويژه و نقش موثري در گردش انرژي برخوردار است.
جانوران و گياهان در اين محيط آبي به هم وابسته‌اند و نقش‌هاي اكولوژيك هر يك از آنها ادامه حيات را در اين اكو سيستم تنظيم مي‌كند.
ميانكاله امروزه متشكل از اكوسيستم‌هاي مختلف چون شن‌زارهاي ساحلي، تپه‌هاي كم و بيش متحرك شني، شوره‌زار، انارستان و جوامعي با گياهان غالبي چون سازيل، تمشك و انار است كه در گذشته‌هاي نه چندان دور منطقه بسيار متفاوت از آنچه امروز به چشم مي‌آيد، معرفي شده است.
ميانكاله شبه جزيره‌اي است كه از نظر اقتصادي داراي اهميت بسيار است و نيمي از خاويار ايران در اين مكان به دست مي‌آيد‌.
خليج ميانكاله از مناطق بزرگ تخم‌ريزي ماهيان در درياي خزر است كه با گرم شدن آب و هوا در بهار كپور ماهيان براي تخم‌ريزي از درياي خزر به اين منطقه مهاجرت مي‌كنند و پس از تخم‌ريزي در اواخر بهار به دريا مي‌روند و ماهيان كفال جايگزين آنها مي‌شوند.
ميانكاله هر چند باريكه‌اي بيش نيست اما ژرفايش بسيار است، ذخيره‌گاه بيوسفري ميانكاله با هواي معتدل و طبيعتي بكر، جذاب و منحصر به فرد، همراه با بقاياي تاريخي از بيشترين مولفه‌هاي جذب اكو توريسم برخوردار است، مواهب طبيعي و همراهي زندگي سنتي در تاريخ پرفراز و نشيب و آثار به جاي مانده رزم‌هاي تاريخي، انگيزه‌اي براي جذب گردشگران خارجي و داخلي است.
با توجه به راه‌هاي ارتباطي مناسب و زميني، دريايي و هوايي و مجاورت منطقه ويژه اقتصادي اميرآباد با موقعيت بندر خزر در كريدور بين‌المللي شماره 9 شمال جنوب، همچنين وجود دريا و ساحلي هموار و پناهگاه حيات وحش، خليج و جزيره منحصر به فرد اسماعيل ساي مي‌توان يك فرصت گردشگري و مطالعاتي را براي دوستداران طبيعت زنده ايران در منطقه‌اي ساحلي فراهم آورد.
وجود گونه‌هاي متنوع گياهان خزري، حيوانات وحشي در كنار گونه‌هاي جانوري منطقه شمال، انواع پستانداران، خزندگان، پرندگان و آبزيان به ويژه ديدن ماهيان استروژني در مراكز استحصال خاويار از ارزش‌هاي زيست‌محيطي اين منطقه است كه مي‌توان ارزش‌هاي سياحتي را نيز بر آن افزود.
تالاب ميانكاله، خليج و دريا باريكه‌اي خشكي به طول 60 كيلومتر را در بر گرفته‌اند و چشم‌اندازي طبيعي به وسعت 68 هزار و 800 هكتار را به وجود آورده‌اند كه به سبب سكني‌گزيني پرندگان مهاجر در كوچ سالانه و رويش گياهان در مجاورت پهنه‌هاي آبي با اكوسيستم كم‌نظير داراي توان اكولوژيك بسيار بالاست.

امروزه پس از كمتر از 130 سال از آخرين گزارش‌هاي مستند ديگر خبري از گاوكوهي، پلنگ، مارال و گورخر در منطقه نيست اما تيپ مشجر اراضي ساحلي با 110 گونه گياهي همچنان در ميانكاله رويش دارد كه تعدادي از آنها در حال انقراض و مورد حمايت يونسكو است.
ذخيره گاه بيوسفري ميانكاله باقيمانده تيپ مشجر اراضي ساحلي خزر جنوبي است كه در گذشته از آستارا تا آشوراده امتداد داشته، پايداري اين زاد‌بوم به همت و عشق بوميان منطقه نسبت به پديده‌هاي طبيعي تا به حال ممكن است.
‌هر ذخيره‌گاه زيست كره منطقه‌اي ساحلي، خشكي يا دريايي است كه مردم بومي جزو لاينفك آن به شمار مي‌روند و در ذخيره گاه‌هاي زيست كره جوامع محلي از گستره آن حذف نمي‌شوند، بلكه به عامل عمده‌اي در حفاظت آن تبديل مي‌شوند و در همه فعاليت‌هاي آن سهيم هستند و با مشاركت در تصميم‌سازي و تصميم‌گيري‌ها و تعامل متقابل در راستاي توسعه پايدار مديريت منطقي را بهبود مي‌بخشند.
‌ميانكاله يك نمونه از ذخيره گاه‌هاي كره مسكون معرفي شده به يونسكو است كه در حاشيه درياي خزر بين 53 درجه و 25 دقيقه طول شرقي و 36 درجه و 54 دقيقه عرض شمالي با ارتفاع 15 تا 28 متر پايين‌تر از سطح درياي آزاد در منتهي اليه شمال شرقي مازندران، پناهگاه پرندگان و آبزياني است كه به خاطر هواي خوش در سه فصل سال به اين منطقه مهاجرت مي‌كنند و هر سال با فرارسيدن فصل سرما، پرندگان مهاجر آبزي زيستگاه خود را در مناطق سردسير روسيه و فنلاند رها كرده و به سوي مناطق جنوبي خزر كوچ مي‌كنند.
دراج و قرقاول از پرندگان نادر اين منطقه‌اند كه شمارشان رو به افزايش است.
بر اساس آمار موجود حفاظت محيط زيست مازندران اين منطقه داراي 27 خانواده و 155 گونه مهاجر، بومي، آبزي و خشكزي است كه از اين تعداد 40 گونه مهاجر عبوري و 15 گونه بومي است و وجود فرهنگ بومي و سنتي و ساختار اجتماعي به همراه آشنايي با تاريخ زنده منطقه از جاذبه‌هاي گردشگري آن است.
حضور سلاطين و شاهان در اين خطه و آثار به جاي مانده از قلمرو ايشان و مهاجمان به اين سرزمين از ديدني‌هاي ميانكاله است كه سفرهاي فرهنگي را مي‌طلبد، يعني ديدگاهي جهاني با توجه به شرايط محلي در انديشه تسخير بازارهاي جهاني است.
موقعيت شبه جزيره ميانكاله در اين عصر به گونه‌اي است كه با برخورداري از استعدادها و امكانات كم نظير محلي طبيعي سرشار از جاذبه و موهيت الهي مي‌تواند به عنوان يكي از جاذبه‌هاي مهم گردشگري نقش خطير خود را در ابعاد ملي و فرا ملي ايفا كند.
خليج و تالاب ميانكاله و لپوي زاغمرز كه از زيستگاه‌هاي غني و اكو سيستم‌هاي با‌ارزش كشور هستند، به عنوان تنها ذخيره‌گاه زيست كره در سواحل خزر جنوبي بالاترين امتياز حساسيت را دارا است و سالانه 260 گونه پرنده آبي كه سال‌هاست مورد حمايت كنوانسيون بين‌المللي رامسر است و فرودگاه پرندگان به‌شمار مي‌رود، دچار تهديد جدي شده است.
تالاب‌هاي بين‌المللي ياد شده در سال‌هاي اخير بر اساس فعاليت‌هاي نا‌بخردانه انسان‌ساز و بدون ارزيابي اثرات زيست محيطي ( EIA ) و لحاظ نكردن ضوابط زيست محيطي دچار تهديد جدي شدند.
‌وي قطع گياهان و تسطيح اراضي مشجر تيپ ساحلي در مجاورت ذخيره گاه زيست كره ميانكاله و شمال تالاب حد فاصل تالاب و دريا به مساحت حدود 2 هزار هكتار به منظور ساخت بندر امير آباد‌، منطقه ويژه اقتصادي و ايجاد كاربري‌هاي ناسازگار با محيط زيست و تعيين مكان‌هايي براي سازه‌هاي نفتي، شيميايي و پالايش را به عنوان عوامل تهديد انسان ساز نام برد.
تعيين نشدن حريم براي تالاب و ذخيرگاه بيو سفري ميانكاله، ساخت جاده جديد در حريم تالاب بين‌المللي لپوي زاغمرز به طول حدود 11 كيلومتر به منظور تردد و تصرف جاده قديمي و عمومي ميانكاله توسط بندر بدون طي مراحل تملك، طرح خشك كردن بخش گسترده‌اي از تالاب مقابل بندر امير آباد، ايجاد خاكريز و جاده‌كشي و عبور ريل راه آهن از داخل تالاب لپو و رودخانه تسكارود نيز از ديگر مشكلات است.

احداث ساختمان و ساخت غير اصولي ده‌ها مخزن بزرگ نفتي به گنجايش افزون بر 9 ميليون ليتر بدون ديواره محافظ ضد نشت كه از فونداسيون مستحكم نيز برخوردار نيست، در حريم تالاب بدون مجوز و ارزيابي و پايبندي به ضوابط زيست محيطي و نشت مواد نفتي به ويژه بر اثر شست و شوي مخازن هنگام تغيير انواع مواد سوختني و نفتي ذخيره شده ترانزيتي كه منجر به فاجعه كشتار آبزيان و پرندگان مي‌شود را از ديگر عوامل تهديد انسان‌ساز دانست.
ايجاد كارگاه سند بلاست در حاشيه تالاب و گسيل مواد زيان‌آور حاصل از آن به داخل تالاب و رها كردن زباله و نخاله، كاهش شديد قلمرو زيستگاه حيات وحش به ويژه پستانداران و پرندگان آبزي و تغيير كريدور پرواز پرندگان مهاجر به دليل نا‌امن بودن زيستگاه، ماهيان و بي‌مهرگان از مواردي است كه آسيب جدي به منطقه وارد مي‌سازد.
‌عضو كنوانسيون بين‌المللي تالاب‌ها با بيان ارزش تفرجگاهي، تلطيف هواي منطقه، ميراث‌هاي ملي و بسترهاي تحقيقاتي، آموزشي، رسوب‌گيري و كنترل فرسايش و چشم اندازهاي بي نظير طبيعي اين منطقه تاكيد كرد: با توجه به ساخت و سازهاي بي‌رويه و تخريب گسترده طبيعت بكر منطقه زيباي ساحلي زاغمرز در حاشيه تنها ذخيره گاه زيست كره (‌ميانكاله‌) در شمال كشور بدون در نظر گرفتن بخش آمايش سرزمين و ارزيابي اثرات زيست محيطي توسعه، اختلال در توازن اكو لوژيكي طبيعت را به همراه دارد و مردم بومي و ساحل‌نشينان را از مزاياي طبيعي ساحل محروم كرده‌ و از نظر اشتغال به بوميان كمترين توجه شده با وجود اينكه در توسعه منطقه جوامع محلي بايد از بيشترين توجه در راستاي توانمند سازي برخوردار باشند

وقتی ریش سفیدان بومی منطقه زاغمرز زینوند و روستاهای اطراف از خاطرات گذشته خود در مورد پرندها در این تالاب می گویند دل هر شنونده ای بحال این تالاب می سوزد .بله آنها از روزهای می گویند که وقتی جنبنده ای در مسیر تالاب قدم میگذاشت آسمان نیلی و آرام تالاب یکباره از انواع پرندگان پر میشد. پرندگانی که نشانه روزی و لطف خدا در منطقه بودند . انگار که با کم شدن آنها در منطقه روزی مردم هم بهمان نسبط کم شد .وقتی در پای صحبت شکارچیهای منطقه می نشینید چه داستانهای که از عشق پرنده ها به هم و انساها که نمی شنوید .یکی از قوی نری می گوید که بر فراز منطقه که جفتش را شکار کرده بودند آنقدر گریست و قطره قطره اشک او بر سطح تالاب ریخت که از بین رفت و دل هر بیننده ای را به درد می آورد. یکی از قرقاولی می گفت که بعد از جان دادنش در زیر پای شکارچی آن شکارچی ساعتها از کار خود گریست و در حال حاضر یکی از قویترین انجمنها را در منطقه دارد ..از پرندگان زیبایی که زینت این آب خاک بودند و مردم منطقه هر صبح با صدای آنها بیدار می شدند .انسان محوری حاکم بر جامعه امروز باعث مرگ تدریجی این بهشت وصف ناشدنی شده .متاسفانه ما هر سال به نابودی این تالاب بین المللی نزدیکتر میشویم .صنایع هم دست در دست هم گذاشته و برای گرفتن آخرین نفسهای این تالاب زیبا و منحصر بفرد همقسم شده اند. من تعجبم از این است که چرا در جامعه ما باید این همه فاصله بین گفتار و عمل وجود داشته باشد .آخر چگونه مدیران دولتی با این همه صرف وقت و انرژی برای پروژه های مختلف و اهداف سیاسی خود مقداری از انرژی خود را صرف هماهنگی با بخشهای دیگر برای رسیدن به تو سعه پایدار نمی کنند.در کنار تالاب بین المللی لپو زاغمرز مجموعه ای از تهدیدهای مختلف گرد هم آمده و همه با تمام نیرو برای از بین بردن بقایای زندگی در تالاب کمر همت بسته اند.از شمال غربی تالاب شرکت کشتی سازی صدرا هر روز به دنبال خرید زمین از کشاورزان بومی منطقه است تا تاسیسات جدیدی را با آلودگی جدید در کنار تالاب تاسیس کنند. همه این تائسیسات بدون در نظر گرفتن ارزیابی اثرات زیست محیطی در چند متری تالاب انجام می شود. در تالابی بی نظیر ۲۵۰ گونه پرنده زیست می کنند و می تواند یکی از مناطق بی نظیر طبیعت گردی باشد .از سوی دیگر منطقه ویژه اقتصادی بندر امیر آباد هم پشت سر هم مشکلاتی را برای تالاب بوجود می آورد مثل قطع کردن تالاب با کشیده شدن خط راه آهن از بندر امیراباد بسوی بهشهر و در نتیجه دو تکه کردن تالاب باعث بهم خوردن تعادل اکو سیستم تالاب شده. و از سوی دیگر هم با روشن کردن پرژکتورهای چند هزار واتی در کمتر از 100 متری تالاب که بروی پایه های 25 متری نصب هستند ناامنی را در شبها بری پرندگان ایجاد می و جالب اینست که نور آنها بحدی شدت دارد که از 40 کیلو متر ی هم چشم را اذیت می کند.زباله بندر امیر آباد و شرکتهای وابسته هم که یک مشکل خیلی عادی در کنار تالاب است