عملیات توسعه جنگل های مانگرودر سیریک هرمزگان ادامه دارد

.این مقام مسوول در اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری هرمزگان از ویژگی های گونه چندل به تکثیر زیاد، سریع و زنده زائی آن نام برد و گفت: نونهال، دوره ای از رشد خود را بر روی پایه مادری می گذراند و پس از اینکه ˈریشه چهˈ گیاه به 30 تا 40 سانتیمتر رسید می توان آن را از شاخه جدا و در محلی دیگر کاشت.

درویش خواه با تشریح فواید جنگل های چندل ابراز داشت: خور آذینی با دارا بودن صدها هکتار به مکانی مناسب برای تکثیر طبیعی میگو و ماهی و دیگر آبزیان سواحل مکران تبدیل شده است.

وی حفاظت از سواحل ، کنترل فرسایش و رسوب گذاری و همچنین اکوتوریسم و گردشگری را ازدیگر فواید جنگل های چندل در خورآذینی نام برد که در صورت برنامه ریزی می تواند به منبع درآمد خوبی برای ساکنان حاشیه این خور باشد.

گونه چندل با نام علمی Rhizophora mucronata از تیره Rhizophoraceae است که تعداد تیره های آن در جهان چهار جنس و 16 گونه عنوان شده که در ایران یک گونه آن به نام چندل درخورآذینی از توابع شهرستان ساحلی سیریک رویش دارد.

جنگلهای مانگرو ایران:

جنگلهای مانگرو در سواحل جنوبی ایران با وسعت نه هزارو200 هکتار در مناطق متعددی از جمله هرمزگان گسترش یافته است.

این اجتماعات گیاهی بعنوان تنها رویشهای چوبی ناحیه جزر و مدی سواحل گرمسیری در ایران تنها از دو گونه درختی با نام درخت حرا (Avicennia merina) و درخت چندل(Rhizopora mucrnata) تشکیل شده اند.

گونه چندل تنها در خورهای شهرستان سیریک از جمله خورآذینی واقع در شرق استان هرمزگان با وسعت محدود وجود دارد و سایررویشگاهها به طور خالص از درختان حرا تشکیل شده است.

از مشخصه های درختان مانگرو می توان به وجود ریشه های هوایی با اشکال مختلف در آنها و وجود پدیده زنده زایی یا شبه زنده زایی در اندامهای زایشی آنها نام برد.

همچنین توانائی مقابله با شوری آبهای دریائی به واسطه مکانیسم های مختلف از دیگر ویژگی های انحصاری این گیاهان به شمار می رود .

مانگروها که در کناره سواحل ، خورها ، مصبها، خلیج های کوچک ساحلی بر روی اراضی دانه ریز و در محیط های آرام و کم تلاطم آب ها قرار می گیرند .

جنگلهای مانگرو ایران بعنوان رویشهای ساحلی ویژه در کنگره سوم پارک های ملی دریایی اندونزی جهت احداث پارکهای ملی دریایی نیز مورد تأکیـد قرار گرفته اند .

در بین کشورهای حاشیه خلیج فارس و سواحل مکران بیشترین سطح جنگلهای طبیعی مانگروبا 162هزار هکتار به ایران تعلق دارد درحالیکه هرمزگان نیز با بیش از 20 هزار هکتار دارای بیشترین سطح این جنگلها در بین استانهای جنوبی ساحلی کشور است.

در آمارهای منتشره فائو وسعت جنگلهای مانگرو در جهان 16 میلیون و 530 هزار هکتار برآورد گردیده که تنها 55 کشور در دنیا محل رویش آنها اعلام شده که 14 کشور آن در قاره آسیا قرار دارد.

از نظر وسعت، ایران با 160 هزار هکتار رتبه 43 جهانی و جایگاه دهم قاره آسیا را به خود اختصاص داده درحالیکه در میان کشورهای حاشیه خلیج فارس بیشترین سطح جنگهای طبیعی مانگرو به کشور ما تعلق دارد.

جنگل های مانگرو یا همان حرا در جنوب کشور ما بر خلاف اغلب جنگل های مانگرو جهان تنها از یک گونه و به ندرت از دو گونه تشکیل شده اند که عنصر اصلی سازنده آنها گونه ای به نام AVICENNIA MARINA است که به نام دانشمند بزرگ ایرانی ابوعلی سینا نامگذاری شده و از مقاوم ترین گونه های مانگرو موجود در جهان است