امکان حذف ماهی تیلاپیا در تالاب شادگان وجود ندارد

عبدلی بیان کرد: گونه غیر بومی گونه ای است که خارج از زیستگاه یا پراکنش طبیعی خودش زندگی می کند. تولید مثل اکثر ماهی های ایران در سن دو سالگی است.

وی بیان کرد: رشد سریع، تولید مثل زودتر، قدرت پراکنش زیاد، توان سازگاری با شرایط مختلف تحمل دامنه وسیعی از تغییرات و دامنه گسترده منابع غذایی از جمله خصوصیات گونه های مهاجم آبزی است.

عضو هیئت علمی گروه تنوع زیستی و مدیریت اکوسیستم پژوهشکده علم محیطی دانشگاه شهید بهشتی تهران یادآور شد: 80 درصد از گونه های در خطر انقراض دنیا از رقابت یا شکار توسط گونه های مهاجم رنج می برند. اثرات تجمعی دو یا چند گونه غیر بومی در یک منطقه می تواند باعث انقراض بسیاری از گونه ها شود.

عبدلی ادامه داد: 90 درصد از اکوسیستم های ما تحت تاثیر گونه های غیر بومی است در حالیکه سال هاست محیط زیست سخاوتمندانه اکوسیستم های آبی را در اختیار شیلات قرار داده است.

وی تاکید کرد: 138 میلیارد دلار، خسارت سالانه آمریکا از سوی گونه های غیر بومی است. تالاب انزلی حدود 40 گونه ماهی دارد و یکی از عوامل از بین رفتن این تالاب (آزولا) است. خیلی زیاد نگران ورود تیلاپیا به آب های ایران هستیم و علت نگرانی ما این است که نمی شود (تیلاپیا زیلی) را در تالاب شادگان حذف کنیم.

عضو هیئت علمی گروه تنوع زیستی و مدیریت اکوسیستم پژوهشکده علم محیطی دانشگاه شهید بهشتی تهران گفت: بخشی از عملکرد در مورد گونه های غیر بومی در اثر عدم غیر آگاهی است. اگر ماهی های حوزه خلیج فارس در تالاب شادگان و هورالعظیم باشد چون غیر بومی است قطعا اثرات منفی زیادی دارد. برای ما که آب هایمان از آلودگی رنج می برد ماهیان غیربومی باعث تشدید آلودگی می شود.

تیلاپیا به علت رشد سریع و پرورش ساده و ارزان مورد توجه بسیاری از کشورهای جهان قرار گرفته است. هم اکنون بیش از 27 کشور جهان جنس های مختلف تیلاپیا را پرورش می دهند. تیلاپیا در آبهای شور، لب شور و شیرین پرورش داده می شود و درکشورهای کویت ، امارات ، عمان ، عربستان، فلسطین ، چین ، مصر ، فیلیپین و ... بطور گسترده پرورش داده می شود.

بازارپسندی خوبی داشته بخصوص تیلاپیای قرمز که از لحاظ درخشش رنگ پوست بیشتر موردپسند می باشد. همچنین قابلیت پرورش این ماهی در آب شور باعث شده ازطعم بهتری برخوردار شود. هم اکنون امریکا، اروپا و ژاپن مهمترین واردکنندگان تیلاپیای تولید شده در آسیا می باشند.

زادگاه اصلی این ماهی افریقا و شرق مدیترانه به شمار می رود. جنس های (تیلاپیا) ساروترودون، اوروکرومیس بیشتر از لحاظ تجاری اهمیت دارند. همچنین هیبریدهای جنس های مختلف تیلاپیا سازگار با مناطق مختلف پرورش نیز بوجود آورده اند که از لحاظ رشدی یا مقاومت به سرما مناسب است.

با وجود اینکه این ماهی به لحاظ اقتصادی به صرفه است ولی می تواند با ورود به آبهای هر منطقه، ماهیان بومی و غالبا پرخاصیت آن منطقه را به مرور نابود کند
منبع: خبرگزاری مهر