در بروز بیماری میگو و کاهش تولید همه مقصریم /گ

وی افزود: در زمینه پرورش میگو نیز زمانی اکوادور با تولید 300 هزار تن، نخستین کشور تولیدکننده این محصول در جهان بود که تولید آن در پی بیماری لکه‌سفید به 50 هزار تن رسید و دوباره به چرخه تولید رو به رشد خود بازگشت و توانست در سال 2015 بیش از 200 هزار تن میگو تولید کند.

رئیس سازمان شیلات در پاسخ به اینکه میزان خسارت در کشورهای پیشرفته در حدود 20 درصد با خسارت‌های بالا در ایران در زمینه تولید میگو متفاوت است و طبیعی به نظر نمی‌رسد، گفت: در ایران نیز میگوپروری با بیماری همراه بوده و طی سال‌های اخیر سرمازدگی و بیماری به زنجیره این صنعت خسارت وارد کرده است اما سازمان شیلات با تهیه طرح جامع میگو توانست بدهی بانکی 180 میلیارد تومانی پرورش‌دهندگان را پیگیری کند و 100 میلیارد تومان آن را از محل اعتبارات دولتی به بانک‌ها پرداخت کند و مابقی نیز هم‌اکنون در دستور کار دولت قرار دارد و در کمیسیون اقتصادی دولت در حال پیگیری است.

صالحی ادامه داد: روند تولید میگو با افت و خیزهایی همراه بوده است و علی‌رغم اینکه در سال گذشته بیماری‌ در استان بوشهر و خوزستان مشاهده نشد مجددا بیماری در بوشهر، خوزستان و هرمزگان به تولید میگوی امسال خسارت وارد کرد و سبب شد میزان تولید به 17 هزار و 500 تن برسد که البته

میزان بیشتر از 10 هزار و 500 تن پیش‌بینی شده در برنامه توسعه پنجم است.

وی اظهار امیدواری کرد در بستر مناسبی که در پی پسابرجام برای صادرات میگو به اروپا و کشورهایی مانند روسیه، کشورهای CIS و جنوب شرقی آسیا ایجاد شده است می‌توانیم روند رو به رشدی در صادرات داشته باشیم که البته امسال با توجه به کاهش تولید میگو نتوانستیم تقاضاهای افزایش‌یافته برای صادرات این محصول را پاسخگو باشیم.

رئیس سازمان شیلات با بیان اینکه روزی نیست که با بانک و صندوق توسعه کشاورزی مکاتبات و مذاکره برای کمک به پرورش‌دهندگان نداشته باشیم، گفت: ممکن است پرورش‌دهندگانی باشند که تولیدشان به دلیل بیماری از بین رفته است اما در همین استان خوزستان پرورش‌دهندگان نمونه‌ای میگو وجود داشته است که در کنار مزارعی که با بیماری لکه‌سفید میگو دست و پنجه نرم می‌کنند، موفق شده‌اند چهار برابر پیش‌بینی در مزرعه خود تولید کنند.

صالحی تصریح کرد: ممکن است نواقصی در بخش‌های دولتی و خصوصی پرورش میگو در کشور وجود داشته باشد و سیستم دامپزشکی، شیلات و حتی پرورش‌دهندگان ایرانی به توسعه‌یافتگی کشورهای پیشرو در تولید میگو نرسیده باشند اما همه باید دست به دست هم بدهیم تا بتوانیم از این مشکلات عبور کنیم.

افت و خیز در صنعت در حال توسعه طبیعی است

وی اظهار کرد: چگونه است که یک پرورش‌دهنده حاضر می‌شود غذا یا لاروی را که به صورت قاچاق به کشور وارد شده و می‌داند در صورت استفاده از آن احتمال شیوع بیماری و از بین رفتن تولیدش وجود دارد، در مزرعه خود استفاده کند و بیماری در مزرعه‌اش به وجود نیاید؟ حتی ممکن است پرورش‌دهندگانی وجود داشته باشند که به هر دلیل دیگر نخواهند به تولید ادامه دهند که در این صورت دولت نمی‌تواند تولیدکنندگان را مجبور کند تا به تولید ادامه دهند اما باید این را بدانیم که در صنعت پرورش میگو هنوز در مراحل اولیه توسعه‌ای هستیم و طبیعتا افت‌وخیزهایی وجود دارد.

رئیس سازمان شیلات با تاکید بر اینکه بیش از 50 تا 60 درصد تولیدکنندگان میگو به ویژه در سال 1393 بیش از متوسط کشوری تولید داشته‌اند و امسال نیز آنهایی که درگیر بیماری نبودند تولیدشان از نظر اندازه و بازماندگی از میانگین بسیاری از کشورهای جهان بالاتر بوده است، گفت: دو سال است که سایت گواتر پس از سال‌ها تعطیلی، دوباره به تولید بازگشته و بالغ بر 300 تن میگو در سال جاری در این منطقه تولید شده است و در خوزستان نیز تا امسال بیماری لکه‌سفید میگو وجود نداشت که امیدواریم در آینده با هم‌افزایی بخش‌های دولتی، تشکل‌های خصوصی و پرورش‌دهندگان بتوانیم روند رو به رشد تولید میگو را ادامه دهیم.

صادرات هزار تن میگو به روسیه

معاون وزیر جهاد کشاورزی همچنین به صادرات میگو به روسیه اشاره کرد و گفت: برای صادرات این محصول به روسیه بازدیدهای مکرری انجام شد و موفق شدیم بیش از هزار تن میگو را به این کشور صادر کنیم که البته صادرات میگو در پی توافقات هسته‌ای ایران با کشورهای 1+5 و برداشته شدن تحریم‌ها توسعه خواهد یافت و هم‌اکنون نیز کشورهایی مانند چین، کشورهای اروپایی و آسیای شرقی به جمع مشتریان میگوی ایرانی بازگشتند و آینده خوبی برای بازار میگو متصور است.

برنامه‌ریزی برای پرورش تیلاپیا در محیط‌های بسته

رئیس سازمان شیلات درخصوص پرورش تیلاپیا در کشور نیز اظهار کرد: علی‌رغم مخالفت‌های سازمان حفاظت از محیط زیست برای پرورش تیلاپیا کارگروه مشترکی با این سازمان تشکیل داده‌ایم تا بتوانیم پرورش این‌ گونه را در محیط‌های بسته و مناطقی مانند یزد که دسترسی به آب‌های آزاد ندارند آغاز کنیم، چراکه در دنیا نیز پرورش این گونه توسعه یافته و در حال افزایش است.

وی ادامه داد: دلیل مخالفت سازمان محیط زیست که به نظر هم منطقی به نظر می‌رسد این است که به دلیل رشد و تکثیر سریع تیلاپیا، در صورت پرورش آن در محیط‌های باز امکان اینکه تیلاپیا جایگزین دیگر گونه‌های بومی شود و آنها را از بین ببرد، وجود دارد و به همین دلیل نیز سازمان شیلات خود مخالف پرورش و تولید تیلاپیا در محیط‌های باز است. اما معتقدیم این گونه آبزی به دلیل کیفیت و ویژگی‌های غذایی که دارد می‌تواند جایگاه ویژه‌ای در سبد آبزیان خانوار ایرانی به ویژه در دهک‌های پایین جامعه داشته باشد

منبع : ایسنا