سفره‌ غذای گسترده برای ماهی‌ها با ساخت «دستگاه مکانیزه غذادهی به آبزیان»

مخترع جوان دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول با تشریح جزئیات و مزایای دستگاه مکانیزه غذادهی به آبزیان گفت: راز کسب موفقیت، تربیت صحیح پدر و مادرم بوده و خود را مدیون حمایت‌های مادرم می‌دانم.

ناصر آریایی مدیر عامل شرکت ارشدکاران صنعت روناش مستقر در مرکز رشد واحد دزفول و مخترع دستگاه مکانیزه غذادهی به آبزیان علاوه بر معرفی دستگاه اختراعی خود به بیان موانع و مشکلات سال‌های پژوهش خود پرداخت و از افق‌های آینده زندگی خود گفت.

متن زیر گفت‌وگوی مشروح آنا با این مخترع جوان است.

- ناصر آریایی هستم، متولد 1368 در شهرستان دزفول و دارای مدرک دیپلم برق صنعتی. از کودکی علاقه زیادی به کارهای فنی و برق الکترونیک داشتم و در واقع از زمان مدرسه این علاقه ذاتی در من وجود داشت. سال اول دبیرستان در جشنواره خوارزمی اصفهان پذیرفته شدم (طرحم یک ماشین بود که چراغ‌های آن خاموش و روشن و درهای آن باز و بسته می‌شدند و قابل حرکت بود). وقتی معلمان دبیرستان این ماشین را دیدند مرا به جشنواره خوارزمی معرفی کردند که متأسفانه به دلیل مشکلات مالی نتوانستم در جشنواره شرکت کنم.

-اختراع من یک دستگاه مکانیزه غذادهی به آبزیان است؛ این طرح کاملاً فردی بوده، زیرا بیم آن را داشتم که با بیان آن شخص دیگری از طرح و ایده من به نفع خود استفاده کند که البته فعالیت انفرادی موجب شد طرح در مدت زمان بیشتری ساخته شود. طرح من از آنجا شروع شد که یک روز به همراه خانواده برای تفریح به زمین کشاورزی رفتیم، در آنجا یک حوضچه کوچک ماهی بود، کارگرانی را دیدم که با بیل برای ماهی‌ها غذا می‌ریختند. از آنها سراغ مسئول حوضچه را گرفتم، به آنجا رفتم و سؤالاتی پرسیدم و در انتها به مسئول حوضچه گفتم می‌توانم دستگاهی درست کنم که کار تغذیه ماهی‌ها را به جای کارگران برای شما انجام دهد. ایشان استقبال کردند و جرقه اصلی ساخت دستگاه در ذهنم شکل گرفت؛ با استفاده از این ایده دستگاهی ابداع کردم که با باتری 12 ولت روشن و غذا را تا 2 متر پرتاب می‌کرد.

- برای ثبت اختراع از طریق اینترنت جست‌وجو کرده با شخصی به نام آقای صالحی ساکن مشهد آشنا شدم. با مشورت و کسب راهنمایی‌های لازم از خرداد سال 1393 اختراع خود را به ثبت رساندم؛ پس از آن به دانشگاه آمدم و به مرکز رشد راهنمایی شدم و شخصی به نام آقای سفیدکن صحبت کردم، پس از راهنمایی‌های بسیار، شماره تماس آقای شهولی را به من دادند و چون مرکز رشد زیر نظر پارک علم و فناوری بود، اطمینان داشتم که طرحم محفوظ می‌ماند؛ مراحل ثبت نام را گذراندم و پس از گذراندن دوره‌های مربوطه و داوری از سوی حسن براتی مدیر مرکز رشد واحد دزفول و خانم اژدری مدیر داخلی مرکز، طرح بنده تأیید شد.

پس از این مرحله نمونه اولیه کار را ارائه دادم و یک شرکت به نام خودم ثبت کردم. در ابتدا مرکز رشد مبلغ 3 میلیون تومان به من وام داد و بعد از آن با ارائه فیلمی که از روند تولید دستگاه تهیه کردم، مبلغ 40 میلیون تومان وام در چند مرحله برای تولید دستگاه تحویل گرفتم و 3 دستگاه بزرگ ساختم. در پایان نیز به شورای اقتصاد دانش بنیان واحد دزفول معرفی شدم و با موافقت جناب آقای ناصر سراج خرمی رئیس واحد دزفول و اعضای شورای کارگاه، دستگاه‌ها و تجهیزات اولیه کار(تراش و پرس) در اختیارم قرار گرفت، سپس با تلاش و همت خویش توانستم طرح نهایی را ارائه کنم.

- مشکلات مالی و سختی‌های زیادی را متحمل شدم. عدم دسترسی به تجهیزاتی که بتوان تولید و ساخت را شروع کرد، نبود کارشناسانی که اصول کارشناسی را آموزش داده و مورد حمایت قرار دهند، مشکلات دیگر این مسیر بودند، ولی همیشه یاد خداوند و اعتقاد کامل به او موجب می‌شد تمام مشکلات را تحمل کنم و به این خودباوری رسیده بودم که با تلاش و پشتکار می‌توانم سدها و موانع پیش رو را بردارم. البته با وجود همه این مسائل تنها همت و پشتکار خود فرد مخترع است که می‌تواند راه‌ها را هموار سازد.

* چرا به این حوزه علاقه‌مند شدید؟

- از همان دوران کودکی به کارهای مکانیکی و صنعتی خیلی علاقه داشتم و از 8 سالگی پول‌های تو جیبی خود را لامپ و باتری قلمی و... می‌خریدم. در زمینه مسائل برقی و فنی خیلی سؤال می‌پرسیدم. در دوران دبیرستان رشته فنی را انتخاب کردم و به دلیل علاقه زیادی که به این رشته داشتم در یادگیری دروس عملی بسیار قوی بودم تا جایی که اگر همکلاسی‌هایم در دروس عملی مشکل داشتند، اشکالات آنها را نیز بر طرف می‌کردم؛ می‌توانم به جرأت بیان کنم که علاقه به کارهای فنی به صورت ذاتی در وجود من نهفته بود که با رسیدن به خودباوری، تلاش و پشتکار، توانستم آن را شکوفا سازم.

- عامل اصلی موفقیت من در وهله اول لطف و عنایت خدا بوده که اگر خدا کمک نمی‌کرد به این پیشرفت نمی‌رسیدم و بعد پشتکار و همت خودم؛ حمایت‌ها و تشویق‌های مادرم هم خیلی در کسب موفقیت مؤثر بود؛ وقتی به گذشته نگاه می‌کنم متوجه می‌شوم مسیری که پیش آمده انگار از قبل طراحی شده، همیشه خداوند کمک دهنده بوده و لطفش شامل حالم شده؛ راز رسیدن به موفقیت، تربیت صحیح پدر و مادرم، به ویژه حساسیت‌ها و حمایت‌های مادرم از نظر روحی و عاطفی است که مرا ترغیب کرد تا به این مرحله از زندگی برسم. البته نمی‌توان کنجکاوی و سؤال کردن زیاد از معلمان در حین تحصیل را نادیده گرفت که همه این موارد موجب شد استعداد نهفته در وجودم به شکوفایی برسد.

- نوع کار شرکت بنده صنعتی است و چون دیپلم بنده فنی است، ارتباط کامل با هم دارند. اکنون شرکت را به تنهایی اداره می‌کنم، اما با توجه به عقد قرارداد جدید تعدادی نیروی فنی برای تولید استخدام می‌کنم و در تلاش هستم که شرکت را گسترش داده و با یک برنامه‌ریزی دقیق و بهینه تولید و کیفیت آن را بالا ببرم.

- دانشجویان معتقدند که کار نیست و از بیکاری شکایت دارند. دانشجویان گرامی و جویای علم باید راه اصلی را پیدا کنند و در حقیقت به درجه‌ای از خودباوری برسند تا بتوانند حقیقت نهفته در خود را بیابند. بیشتر مواقع دیده می‌شود دانشجویان وقت خود را به بطالت می‌گذرانند و خیلی به کار و تلاش و پشتکار اهمیت نمی‌دهند، توصیه می‌کنم دانشجویانی که به برق و صنعت علاقه دارند با همت به این سمت سوق داده شوند و با یک برنامه ریزی دقیق و پشتکار در حین تحصیل به دنبال کارهای عملی و علاقه خود بروند، زیرا با تلاش و پشتکار خواهند توانست همه سدهای پیش رو را شکسته و به خودشکوفایی برسند.

- اختراع من تشکیل شده از یک سیستم غذادهی ماهی‌ها و آبزیان است که قبلاً به صورت سنتی و دستی بود و اکنون به شکل صنعتی و مدرن درآمده است. در نمونه سنتی به این شکل بود که کارگران با بیل غذا را به داخل حوضچه می‌ریختند و این روش نواقصی داشت از جمله اینکه ماهی‌های قوی تر غذای بیشتری می‌خوردند و ماهی‌های ضعیف و کوچک غذای کمتری به آنها می‌رسید و در نتیجه ماهی‌ها به صورت یکسان تغذیه نمی‌شدند؛ با ساخت این دستگاه سفره غذای ماهی‌ها و آبزیان بسیار گسترده شده و با پرتاب غذا از سوی دستگاه همه ماهی‌ها همزمان تغذیه می‌شوند، به طوری که غذا به دورترین ماهی‌ها نیز می‌رسد؛ در روش سنتی رشد ماهی‌ها متفاوت بوده، اما در روش اختراعی بنده رشد همه ماهی‌ها به صورت یکسان امکان‌پذیر است.

* چه برنامه‌هایی برای آینده دارید؟

- نگاهم به آینده بسیار نامحدود است. می‌خواهم طرح‌ها و ایده‌های جدیدتری در ذهن خود بپرورانم، تلاش خودم را مضاعف کنم تا به جایگاهی بالاتر و پربارتر دست پیدا کنم؛ به آینده با امیدواری بیشتری نگاه می‌کنم و قصد ادامه تحصیل دارم و ان‌شاءالله با لطف خداوند، تلاش و پشتکار بتوانم اختراعات بیشتری را ثبت کنم

منبع : آنا