تصفیه آب با پلیمر‌های سه بعدی جاذب فلزات سنگین سمی ساخت محققان کشور

تصفیه آب با پلیمر‌های سه بعدی جاذب فلزات سنگین سمی ساخت محققان کشور
ایسنا، پساب‌های صنعتی آلوده شده به مواد سمی یکی از نگرانی‌های شهر‌های صنعتی است. در این بین به علت ‏استفاده گسترده مواد فلزی به عنوان کاتالیزور و یا به عنوان یک نیمه‌رسانا در دستگاه‌های الکترونیکی، آلودگی ‏منابع آبی به این مواد فلزی سمی بیشتر به چشم می‌خورد. تا کنون روش‌های متعددی برای حذف این مواد ‏سمی از منابع آبی به‌ دست آمده است که استخراج مایع مایع، رسوب دهی، تعویض یونی و جذب از جمله این ‏روش‌هاست. روش‌هایی نظیر رسوب دهی و اسمز معکوس برای حذف یون‌های سمی، به مواد و انرژی بسیار ‏زیادی نیاز دارند و در کنار این توانایی کامل برای حذف این یون‌ها را ندارند. به همین دلیل روش‌های جذب به ‏علت راحتی و درصد بالای حذف از محیط در بین روش‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است
پژوهشگران دانشگاه ارومیه موفق به ساخت پلیمر‌های سه بعدی جاذب فلزات سنگین سمی با کاربرد در صنایع تصفیه آب و فاضلاب‌های صنعتی و سازمان شیلات شدند
این محققان به منظور دستیابی به تهیه پلیمرهای سه بعدی عامل‌دار با قابلیت جذب یون‌های فلزی سنگین ‏به اصلاح پلیمر پلی (استایرن-آلترناتیو-مالئیک انیدرید) پرداختند.
دکتر پیمان نجفی مقدم، دانشیار شیمی پلیمر ‏دانشگاه اورمیه درباره این تحقیق اظهار کرد: در این کار ابتدا رزین عاملدار پلی (استایرن-آلترناتیو-مالئیک انیدرید) اصلاح ‏شده با 3-آمینوبنزوئیک اسید سنتز شده است. سپس رزین مذکور به منظور تهیه نانوذرات سه بعدی کی‌لیت‌کننده با 1و2 دی آمینو اتان و یا 1و3 دی آمینو پروپان در حضور امواج التراسونیک تحت واکنش شیمیایی ‏قرار گرفته است.
وی با بیان این که قابلیت آماس پذیری رزین‌های تهیه شده در آب مطالعه شده است، افزود: همچنین توانایی رزین‌های ‏تهیه شده در جذب یون‌های فلزات سنگین مانند آهن، مس، روی و پالادیوم از محیط‌های آبی مورد بررسی قرار ‏گرفته است. نتایج بررسی‌ها نشان داده است که رزین‌های تهیه شده از قابلیت بسیار خوبی در حذف فلزات مذکور ‏از محیط‌های آبی برخوردارند. تکنیک‌های اسپکتروسکوپی برای‌ شناسایی رزین‌های تهیه شده انجام شده است.
به گفته نجفی مقدم، درصد عامل کراسلینک‌کننده و امواج الترسونیک به همراه همزدن مکانیکی سبب ‏کاهش سایز ذرات پلیمری تولیدی شده است تا بتوان خواص مطلوب‌تری از پلیمر اصلاح شده به‌ دست ‏آورد. این کار تحقیقاتی که منجر به تهیه رزین سه بعدی عاملدار با قابلیت جذب فلزات سنگین از محیط‌های ‏آبی شده است، در مورد فلزات انتخاب شده کاملا عملکرد کمی داشت. همچنین مطالعات تکمیلی نشان از ‏سینتیک بالای جذب این رزین در جذب فلزات سنگین دارد.‏
نتایج این کار تحقیقاتی که توسط دکتر پیمان نجفی مقدم، رضا حسن‌زاده (دانشجوی دکتری شیمی در ‏دانشگاه ارومیه) و دکتر ناصر صمدی دانشیار شیمی تجزیه دانشگاه ارومیه صورت گرفته، در مجله ‏polymer advanced technology‏ منتشر شده است
خبرگزاری مهر، پساب‌های صنعتی آلوده شده به مواد سمی یکی از نگرانی‌های شهر‌های صنعتی است. در این بین به علت ‏استفاده گسترده مواد فلزی به عنوان کاتالیزور و یا به عنوان یک نیمه‌رسانا در دستگاه‌های الکترونیکی، آلودگی ‏منابع آبی به این مواد فلزی سمی بیشتر به چشم می‌خورد.
از این رو تا کنون روش‌های متعددی برای حذف این مواد ‏سمی از منابع آبی عرضه شده است که استخراج مایع مایع، رسوب دهی، تعویض یونی و جذب از جمله این ‏روش‌ها است.
روش‌هایی نظیر رسوب دهی و اسمز معکوس برای حذف یون‌های سمی به مواد و انرژی بسیار ‏زیادی نیاز دارند و در کنار این توانایی کامل برای حذف این یون‌ها را ندارند. به همین دلیل روش‌های جذب به ‏علت راحتی و درصد بالای حذف از محیط در بین روش‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است.‏
دراین راستا محققان دانشگاه ارومی به منظور دستیابی به تهیه پلیمرهای سه بعدی عامل‌دار با قابلیت جذب یون‌های فلزی سنگین ‏به اصلاح پلیمر پلی پرداختند.
دراین تحقیق پژوهشگران موفق به تهیه رزین سه بعدی عاملدار با قابلیت جذب فلزات سنگین از محیط‌های ‏آبی شدند و نتایج بررسی‌ها نبز نشان داد که رزین‌های تهیه شده قابلیت بسیار خوبی در حذف فلزات مذکور ‏از محیط‌های آبی دارند.
از نتایج بدست آمده از این طرح می‌توان در صنایع تصفیه آب و فاضلاب‌های صنعتی و در سازمان شیلات ‏استفاده کرد
باشگاه خبرنگاران به نقل از ستاد توسعه فناوري نانو ؛پلیمر‌های سه بعدی جاذب فلزات سنگین سمی به دست پژوهشگران دانشگاه اورمیه ساخته شد. این پلمیر ‏اصلاح شده از پلی (استایرن-آلترناتیو-مالئیک انیدرید) قابلیت بسیار خوبی در حذف فلزات مذکور از محیط‌های ‏آبی دارد.‏

پساب‌های صنعتی آلوده شده به مواد سمی یکی از نگرانی‌های شهر‌های صنعتی است. در این بین به علت ‏استفاده گسترده مواد فلزی به عنوان کاتالیزور و یا به عنوان یک نیمه‌رسانا در دستگاه‌های الکترونیکی، آلودگی ‏منابع آبی به این مواد فلزی سمی بیشتر به چشم می‌خورد. تا کنون روش‌های متعددی برای حذف این مواد ‏سمی از منابع آبی به‌دست آمده است که استخراج مایع مایع، رسوب دهی، تعویض یونی و جذب از جمله این ‏روش‌هاست. روش‌هایی نظیر رسوب دهی و اسمز معکوس برای حذف یون‌های سمی، به مواد و انرژی بسیار ‏زیادی نیاز دارند و در کنار این توانایی کامل برای حذف این یون‌ها را ندارند. به همین دلیل روش‌های جذب به ‏علت راحتی و درصد بالای حذف از محیط در بین روش‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است.‏

این محققان به منظور دستیابی به تهیه پلیمرهای سه بعدی عامل‌دار با قابلیت جذب یون‌های فلزی سنگین ‏به اصلاح پلیمر پلی (استایرن-آلترناتیو-مالئیک انیدرید) پرداختند. دکتر پیمان نجفی مقدم دانشیار شیمی پلیمر ‏دانشگاه اورمیه توضیح داد: «در این کار ابتدا رزین عاملدار پلی (استایرن-آلترناتیو-مالئیک انیدرید) اصلاح ‏شده با 3-آمینوبنزوئیک اسید سنتز شده است.

سپس رزین مذکور به منظور تهیه نانوذرات سه بعدی کی‌لیت‌کننده با 1و2 دی آمینو اتان و یا 1و3 دی آمینو پروپان در حضور امواج التراسونیک تحت واکنش شیمیایی ‏قرار گرفته است. قابلیت آماس پذیری رزین‌های تهیه شده در آب مطالعه شده است. همچنین توانایی رزین‌های ‏تهیه شده در جذب یون‌های فلزات سنگین مانند آهن، مس، روی و پالادیوم از محیط‌های آبی مورد بررسی قرار ‏گرفته است. نتایج بررسی‌ها نشان داده است که رزین‌های تهیه شده قابلیت بسیار خوبی در حذف فلزات مذکور ‏از محیط‌های آبی داراهستند. تکنیک‌های اسپکتروسکوپی برای‌شناسایی رزین‌های تهیه شده انجام شده است.»‏

به گفته نجفی مقدم، درصد عامل کراسلینک‌کننده و امواج الترسونیک به همراه همزدن مکانیکی سبب ‏کاهش سایز ذرات پلیمری تولیدی شده است تا بتوان خواص مطلوب‌تری از پلیمر اصلاح شده به‌دست ‏آورد. این کار تحقیقاتی که منجر به تهیه رزین سه بعدی عاملدار با قابلیت جذب فلزات سنگین از محیط‌های ‏آبی شده است، در مورد فلزات انتخاب شده کاملا عملکرد کمی داشت. همچنین مطالعات تکمیلی نشان از ‏سینتیک بالای جذب این رزین در جذب فلزات سنگین دارد.‏

از نتایج بدست آمده از این طرح می‌توان در صنایع تصفیه آب و فاضلاب‌های صنعتی و در سازمان شیلات ‏استفاده کرد. ‏
نتایج این کار تحقیقاتی که به دست دکتر پیمان نجفی مقدم، رضا حسن‌زاده (دانشجوی دکتری شیمی در ‏دانشگاه ارومیه) و دکتر ناصر صمدی دانشیار شیمی تجزیه دانشگاه ارومیه صورت گرفته، در مجله ‏polymer advanced technology‏ (جلد 24، شماره 1، 2012) منتشر شده است. علاقمندان ‏می‌توانند متن کامل مقاله را در صفحات 34 الی 41 همین شماره مشاهده نمایند