سواحل چابهار در آستانه یک فاجعه زیست محیطی /گ

سواحل چابهار در آستانه یک فاجعه زیست محیطی
عصر هامون، تخریب زیستگاه دریایی، جانوری و گیاهی از طرف کشتی های صید ترال در سواحل کم عمق با کمک میله ها و یا چوبهایی که به انتهای تور متصل است بگونه ای صورت می گیرد که از کف دریا کشیده می شود و در مسیر خود زیستگاه های گیاهی و جانوری و مرجانها را نابود می کند که احیای مجدد این مناطق نیاز به زمان بسیار طولانی دارد و تقریبا می توان گفت جبران ناپذیر است.

در واقع می توان گفت ماهی ها عمدتاً در محلی که مرجان ها و صخره ها وجود دارند زیست می کند وتخریب این زیستگا ها طبعا نابودی و کم بود ماهی را در پی خواهد داشت و در دراز مدت یکی از اصلی ترین مشاغل بومیان که عمدتاً مبادرت به امرار معاش خود از دریا می کنند را به نابودی می کشاند.
صیاد چابهاری نقش شیلات را در مبارزه با این پدیده بسیار تاثیر گذار عنوان کرد واظهار داشت : کوتاهی مسئولین اداره شیلات در این زمینه به وضوح قابل لمس است چرا که این کشتی ها آزادانه در حال صید بی رویه در این زمینه اقدام می کنند و هیچ برخوردی با آنها از سوی نهاد های مربوطه صورت نمی گیرد.
عاصف بلوچ افزود : یکی از بزرگترین معضلات صید به شیوه ترال این است که صیادان بعد از بالا کشیدن تور تمامی موجودات دریایی که منابع غذایی سایر ماهی ها هم هستند و برای بقا و چرخه زیستی آنها مهم می باشند که با این اقدام همراه با سایر ماهی ها صید می شوند وبرای تهیه غذای مرغ به کارخانه های مربوطه می فروشند

به گفته صیادان حدود ۱۰ کشتی ترال در این منطقه فعالیت می کنند، زمان فعالیت این کشتیها فصل تابستان است دلیل این امر عدم وجود لنجهای صیادی در دریاست و آزادانه به صید می پردازند.
عدنان رئیسی افزود: صیادان در فصل تابستان به دلیل طوفانی بودن دریا و فصل تخم گذاری ماهی ها به صید نمی پردازند تا چرخه زیستی ماهی از بین نرود ولی متاسفانه کشتی های ترال بدون توجه به این نکته بسیار مهم به صید می پردازند و باعث نابودی هر چه بیشتر زیستگاه های دریایی وجانوری می شوند

یکی دیگر از صیادان چابهاری بیان کرد : این کشتیها عمدتاً از طرف بندر عباس و بوشهر به این مناطق می آیند .

در این زمینه با یکی از ملوانان کشتی صید ترال به گفتگو پرداختیم ، وی که نخواست نامش فاش شود صید ترال را اینگونه بیان کرد: در این شیوه تور به تخته ها بسته می شود وبه وسیله سیم بکسل که به وسیله ای به نام ونچ نامیده می شود کشیده می شود.
وی در ادامه به چابهاران گفت : سیم بکسل با توجه به عمق آب در دریا رها می شود که چوبها به کف دریا برسند، بعد از رسیدن به کف تورها باز می شوند ودر همین حالت کشتی حرکت می کند وتادو ساعت تورها درآب می ماند سپس تورها با موتورهای برقی به بالا کشیده میشوند قسمتی از تور که ساک نام دارد محل صید ماهی است بعد از جدا سازی ماهی ها از سایر موجودات باقی جانوران دریایی جهت خوراک مرغ به کارخانه های ذیربط فروخته می شوند و این روش ضرر زیادی به زیستگاه آبزیان می زند که غیر جبران است