یک دریاچه محتضر دیگر /گ

این‌ها مال روزهای اوج دریاچه بود. امروز، روزگار دیگری است. آب دریاچه رو به کاهش است. می‌گویند ورودی دریایچه که از سیلاب‌های فصلی از دامنه کوه‌های مسجد سلیمان و دو چشمه در کف این دریاچه تأمین می‌شود، کم شده؛ آن قدر کم که نشانه‌های کاهش سطح آب دریاچه روی ساحل آن دیده می‌شود.

به غیر از کاهش آب دریاچه، چیزهای دیگری هم هست. عقب رفتن آب دریاچه پس از سال‌ها خشکسالی بخشی از ضلع غربی دریاچه را به باتلاق تبدیل کرده است. زمین‌هایی که روابط عمومی اداره کل حفاظت از محیط زیست استان خراسان رضوی می‌گوید وسعتی حدود هفت هکتار دارد و برخی این روزها ادعای مالکیتش را دارند، در حالی که کارشناسان سازمان محیط زیست می‌گویند در دوره تَرسالی این زمین‌ها جزئی از دریاچه بوده‌اند، نی‌زار و بیشه‌زارهایی که هیچ وقت کاربردی برای کشاورزی نداشته‌اند و به جز آن با جلوگیری از ورود رسوب به دریاچه، از این دریاچه آب شیرین دفاع می‌کردند.

دریاچه و تالاب بزنگان، شاید به اندازه دریاچه ارومیه مشهور، یا به اندازه دریاچه هامون استراتژیک نباشد، اما او هم مثل باقی دریاچه‌های ایران رو به مرگ است؛ مرگی که در سکوت رخ خواهد داد.

محسن اسماعیل زاده - عکاس ایسنا - چند روز قبل تصاویری از دریاچه بزنگان تهیه و در گزارشی تصویری با عنوان مرگ آرام دریاچه بزنگان منتشر کرده است.

در بخشی از توضیح این گزارش آمده است: دریاچه بزنگان این روزها حال خوشی ندارد. خشکسالی‌های اخیر، استفاده بیش از حد آب‌ چشمه‌سارهای منتهی به دریاچه در مزارع و رشد غیرطبیعی جلبک‌ها در سطح آب از عوامل اصلی خشک شدن دریاچه بزنگان هستند.

منبع: خبرگزاری ایسنا