بررسی وضعیت گاو دریایی پستاندار کمیاب ودر معرض انقراض آبهای جنوب ایران /گ

آخرین نشانه از وجود این گونه در آب های ایران مربوط به مشاهده لاشه یک گاو دریایی در تاریخ ۱۳۹۱/۷/۲ در سواحل ماسه ای بریس چابهار می باشد و پس از آن تا به امروز هیچ موردی از مشاهده زنده یا لاشه این جانور در سواحل و آبهای خلیج فارس و دریای عمان ثبت نشده است.

آخرین لاشه مشاهده شده از یک گاو دریایی در سواحل ماسه ای بریس چابهار در تاریخ ۱۳۹۱/۷/۲

مشخصات ظاهری

گاوهای دریایی جثه اى استوانه اى شکل دارند. دارای پوستی صاف، ضخیم و کلفت هستند و سطح بدن آنها بدون مو و صیقلی است. فقط موهاى نازک و کوتاهى در پهلوها و دم و موهاى کلفت و کوتاهى در دو طرف لب بالای این جانور دیده مى شود.

پشت جانور بالغ، خاکستری و شکم کمی روشن تر است. نوزادان به رنگ کرم روشن هستند. لب بالایى در این حیوان شکاف دار است و لب پائینی و قسمتهای انتهایی کام دهان دارای لایه های شاخی شکل است که در هنگام خوردن گیاهان دریایی به کمک لب بالایی می آید.

دریچه های سوراخ بینی با حاشیه مواج در بالای خرطوم جانور وجود دارند. بالغین ۱۰ الی ۱۴ دندان دارند که دندانهای آسیاب فاقد ریشه، بدون مینا و گرد هستند.

گاوهای نر دارای ۲ دندان نیش بزرگ هستند که چون زیر لب های گوشتی حیوان قرار دارد به سختی دیده می شوند.

گاوهای دریایی بالغ برای حرکت از دم لنگر شکل خود که مانند نهنگ و دلفین دو شاخه است، استفاده می کنند و از باله های سینه ای که پدال شکل و فاقد ناخن هستند، برای هدایت بدن استفاده می کنند.

حداکثر اندازه این جانور ۳/۳ متر و حداقل وزن گونه بالغ ۴۰۰ کیلوگرم است. نوزاد گاو دریایی بین ۱ الی ۱/۵ متر طول و حدود ۲۰ کیلوگرم وزن دارد.

عادات و رفتار

این جانور بسیار کمرو و منزویست، بیشتر اوقاتش را در کف آب دراز می کشد و برای تنفس به سطح آب می آید.

گاوهای دریایی در گروههای حداکثر ۶ تایی حرکت میکنند. روزها در آبهاى نسبتاً عمیق و شب ها در مناطق کم عمق به چرا مى پردازد.

این جانور گیاهخوار است و در مناطق شنى، گیاهان و علفهای دریایی را با پوزه اش از ریشه خارج می کند و پس از تکان دادن و دور کردن شن ها و رسوبها، آن را مى خورد. گاهی اوقات نیز از بی مهرگان دریایی تغذیه می کند.

فاصله بین بارداری ها ۳ تا ۴ سال می باشد مشروط بر اینکه وضعیت غذا و بقیه شرایط محیطی در شرایط مطلوبی باشد. این کندی تولید مثل حاکی از حساسیت بالای این حیوان نادر به محیط می باشد. بعد از به دنیا آمدن نوزاد، پدر و مادر مشترکا از آن مواظبت مى کنند.

طول عمر گاوهای دریایی حدود ۷۰ سال می باشد. تولید مثل در سراسر سال و در تمام فصول انجام می شود. حیواناتی تک زا هستند و مدت آبستنى حدود ۱۱ ماه است. بلوغ جنسی در گاوهای دریایی بین ۹ الی ۱۰ سال می باشد اما ماده ها در سنین ۱۵ الی ۱۷ سال قادر به باروری هستند.

پراکنش و وضعیت حفاظتی در جهان

این گونه در جنوب شرقی آفریقا، دریای سرخ، خلیج فارس، دریای عمان، غرب هند تا سریلانکا و جزایر اقیانوس آرام تا سواحل استرالیا زندگی می کند.

گاوهای دریایی در استرالیا مسافت ۴۰ الی ۱۰۰ کیلومتری را طی میکنند و برخی نیز مسافت های ۹۰۰ کیلومتری را در آبهای اقیانوسی عمیق می پیمایند.

وضعیت این گونه در فهرست اتحادیه جهانی حفاظت (IUCN) در طبقه آسیب پذیر (VU) قرار دارد.

وضعیت گونه در آبهای ایران

به جرأت می توان گفت که دریای عمان از بابت تنوع زیستی، مهم ترین و ارزنده ترین دریا برای ایران محسوب می شود و به مثابه نیمچه اقیانوسی است که به دلیل وفور ذرات معلق مغذی در آب آن و نیز همجواری با اقیانوس هند، از تنوع زیستی بی نظیری برخوردار است.

بیشترین گونه های نهنگ و دلفین مشاهده شده در آب های ایران در این دریا هستند و این به دلیل مجاورت این پهنه با آب های آزاد اقیانوسی است.

دریای عمان دریایی گرمسیری محسوب می شود. به همین مناسبت جنگل های حرای ایران در برخی مناطق ساحلی آن رویش می یابند که خود از مهم ترین زیستگاه ها برای انواع جانوران خشکی زی و آبزی، نظیر گاو دریایی، لاکپشت های دریایی و مأمنی برای تخم ریزی انواع ماهیان و سایر آبزیان است.

اهالی بومی چابهار به گاو دریایی «گوکین» می گویند.

گاودریایی در آب های خلیج فارس و دریای عمان طی سال های اخیر بسیار کمیاب شده و با ادامه روند فعلی، این گونه در سال های آینده منقرض خواهد شد.

آخرین لاشه مشاهده شده از یک گاو دریایی در سواحل ماسه ای بریس چابهار در تاریخ ۱۳۹۱/۷/۲

این گونه در ایران در آبهای کم عمق خلیج فارس و دریاى عمان زیست مى کند و در سواحل چابهار بیشترین احتمال حضور آن در خلیج گواتر، سواحل پسابندر و بریس می باشد.

بدلیل عدم وجود امکانات و تجهیزات مناسب گشت و کنترل دریایی و نیروی متخصص و اجرایی به تعداد کافی آمار درستی از وضعیت جمعیتی این جانور وجود ندارد و گاها آماری که اعلام میشود تخمینی بوده و کمکی به وضعیت زیستی و حفاظت از این حیوان نمی کند.

نخستین رکورد مستند از این پستاندار مربوط به مشاهده لاشه تازه یک گاو دریایی در سواحل خورموسی در استان خوزستان است که در سال ۱۳۶۳ توسط آقای دکتر نبوی مشاهد گردید و پس از آن تا مهرماه سال ۱۳۹۱ هیچ نشانه ای از وجود این پستاندار در آبهای جنوب ایران بدست نیامد.

آخرین نشانه از وجود گاو دریایی در آبهای ایران، مشاهده لاشه یک گاو دریایی در تاریخ ۱۳۹۱/۷/۲ در سواحل ماسه ای بریس چابهار می باشد که بوسیله امواج دریا به گل نشسته بود.

پس از آن تا به امروز هیچ موردی از مشاهده زنده یا لاشه این جانور در سواحل و آبهای خلیج فارس و دریای عمان ثبت نشده است اما علائم حضور این جانور همچنان به چشم می خورد.

کارشناسان دریایی استان سیستان و بلوچستان اقدام به بررسی و بیومتری لاشه نمودند که نتیجه بررسی های بعمل آمده به شرح زیر می باشد:

طول این آبزی ۳ متر و ۱۰ سانتیمتر، وزن تقریبی آن ۴۵۰ کیلوگرم، طول باله سینه ای ۴۵ سانتیمتر، طول باله دمی ۸۰ سانتی متر و قطر بدن ۲۵۰ سانتی متر اندازه گیری گردید. جنسیت جانور نر بود و در قسمت زیرین باله سینه ای راست آثار زخم عمیقی مشاهده گردید که حاکی از برخورد حیوان با یک شی یزرگ بود. نتایج کالبد گشایی لاشه نشان می داد دنده های جلوی قفسه سینه جانور دچار آسیب دیدگی شده است که احتمالاً همین آسیب های وارده علت اصلی تلف شدن حیوان شده بوده است. همچنین هیچ گونه اثری از تور، نیزه و …. در اطراف لاشه مشاهده نگردید.

اقدامات حفاظتی

در حال حاضر قوانین سخت‌گیرانه‌ای برای حمایت از این پستاندار آبزی وجود دارد که متأسفانه به مقدار کافی در حمایت از این گونه موثر نیست.

در حال حاضر تحقیقات در خصوص وضعیت زیستگاه، جمعیت و پراکنش گاوهای دریایی در آبهای ساحلی بریس و خلیج گواتر توسط کارشناسان محیط دریایی استان سیستان و بلوچستان در حال انجام می باشد. در همین راستا ضمن تدوین دستورالعمل امداد و نجات پستانداران دریایی به گل نشسته توسط معاونت دریایی سازمان حفاظت محیط زیست، دوره های آموزش امداد و نجات پستانداران دریایی با هدف آمادگی صیادان منطقه در نجات گونه های زنده به گل نشسته نیز صورت گرفته است.

تهدیدات

کاهش منابع غذایی بواسطه آلودگی آبها توسط فاضلاب، مواد شوینده، ایجاد تاسیسات نمک زدایی آب دریا و دیگر عوامل آلوده کننده آب، آلودگی بی رویه آبها، گسترش بنادر، ایجاد اسکله ها، احداث جزایر مصنوعی، تردد شنارورها و کشتیها و برخورد آنها با گاوهای دریایی در هنگام حرکت و به دام افتادن در تورهای ماهیگیری مهمترین خطراتی هستند که گاو دریایی خلیج فارس و دریای عمان را تهدید می کنند.

محمدرضا علیمرادی / رئیس اداره محیط زیست دریایی سیستان و بلوچستان
منبع: خبرگزاری مهر