یون‎ فلزات مسموم‌کننده ماهی‌ها

مهندس «مهرداد مرادی اظهار کرد: جریان دائمی آب، اکسیژن مورد نیاز ماهی قزل‎آلا را تأمین کرده و مواد حاصل از سوخت و ساز فضولات و بقایای مواد غذایی را با خود می‎برد

وی با بیان این‌که به‌طور نرمال سرعت جریان آب در کانال‎ها نباید بیشتر از 5 - 2 سانتی‎متر در ثانیه باشد، خاطرنشان کرد: قزل‎آلای بزرگ تا 20 سانتی‎متر در ثانیه را نیز تحمل می‎کند

مرادی ادامه داد: سرعت بالای جریان آب سبب صرف انرژی ماهیان برای مقابله با شدت جریان و حفظ تعادل و شناوری در آب می‎شود. هم‌چنین کاهش بیش از حد جریان آب، ماهی‎ها را با کمبود اکسیژن مواجه می‌کند و مواد دفعی و سمی موجود در استخر به‌خوبی شسته نمی‎شوند. به‌عبارت دیگر تهویه به‌خوبی صورت نمی‎گیرد.

این کارشناس آبزی‎پروری با اشاره به تأثیر نور بر ماهی قزل‎آلا اظهار کرد: تابش مستقیم نور خورشید می‎تواند سبب خسارت‌های ناشی از آفتاب سوختگی را به‌دنبال داشته باشد و به همین جهت باید در پرورش متراکم در کارگاه‎هایی که در ارتفاعات قرار گرفته‎اند و آب آنها از نظر املاح فقیر هستند از تابش مستقیم نور جلوگیری کرد.

وی با بیان این‌که آب‎های کدر از جنبه‎های مختلف نامناسب هستند و باید شفافیت تا کف استخر تأمین شده باشد، ادامه داد: افزایش کدورت آب در گرفتن غذا توسط ماهی، نقش منفی دارد.

مرادی یادآور شد: در برخی مزارع پرورش ماهی قزل‎آلا که محل تأمین آب آنها رودخانه است گل و لای و ذرات رس وارد شده به استخرهای پرورشی قابل مشاهده است. ذرات رس خیلی دیر در آب ته‎نشین شده و در مقدار بالای 20 گرم در لیتر برای ماهی خطرناک است.

این محقق افزود: ممکن است در دوره‌ی زمانی کوتاه، ماهی آن را تحمل کند اما در دراز مدت باعث آسیب به آبشش‎ها شده که بر اثر تخریب آنها زمینه برای بروز بیماری‎های ثانویه و رشد قارچ و باکتری‎ها فراهم می‎شود.

وی خاطرنشان کرد: مواد معلق موجود در آب که عمدتاً شامل مدفوع و باقی‌مانده غذایی است ممکن است در کف استخر ته نشین شده و یا شکسته و در آب غوطه‎ور شوند، این نوع بار آلودگی در سیستم‎های مدار بسته به شدت حائز اهمیت است.

مرادی خاطرنشان کرد: برای ماهی قزل‎آلا، غلظت 20 - 25 گرم در لیتر مواد معلق در کوتاه‎مدت بی‎خطر بوده که غلظت 80 گرم در لیتر حداکثر توصیه شده مواد دفعی است.

معاون اداره‌کل شیلات لرستان تصریح کرد: زی شناوران گیاهی و جانوری نیز از عوامل ایجاد کدورت در آب هستند که در آب‎های رودخانه‎ای به‌علت جریان آب اهمیت کمتری داشته و در استخرهایی با جریان کم مشکل‌آفرین‌ هستند. سرب، جیوه، مس، روی، آهن و سایر یون‎های فلزات حتی در غلظت‎های خیلی کم برای ماهی مسموم‌کننده خواهند بود به‎خصوص در آب‎هایی با سختی کم و هدایت الکتریکی پائین، سمی‎تر است.

به گفته‌ی وی، آهن در اکثر آب‎های شیرین وجود دارد و می‎تواند روی تخم نشست کند و سبب خفگی آن شود

منبع: ایسنا