دیار صید و ماهی در حسرت توسعه و رونق بازار

هندیجان در آخرین نقطه استان زرخیز خوزستان و هم مرز با استان بوشهر است و از سال 82 تاکنون به شهرستان تبدیل شده ولی امکانات آن هیچ‌وقت افزایش نیافته بلکه کمتر هم شده که خود جای تعجب دارد.

شهرستان هندیجان با 90 کیلومتر مرز آبی شاید از این بابت بهترین امتیاز را نسبت به دیگر بنادر و شهرستان‌های استان برای اشتغال‌زایی داشته باشد.

تجارت، صیادی، کشاورزی و دامپروری از دیگر ظرفیت‌های این شهرستان است که متاسفانه هرساله ما شاهد عقب‌ماندگی در هر یک از این ظرفیت‌های خدادادی شهرستان هستیم.

صنعت صید و صیادی هندیجان از دیر باز زبان‌زد خاص و عام بوده به‌طوری که از دیگر نقاط کشور برای سرمایه‌گذاری و احداث واحدهای بسته‌بندی به این شهرستان سفر می‌کردند که در سال‌های قبل از انقلاب با سرمایه‌گذاری بخش خصوصی شرکت خصوصی شریپ که کار بسته‌بندی میگو و صادرکردن این محصول دریایی را به کشورهای اروپایی و داخل کشور با کیفیت بسیار بالا در منطقه بحرکان هندیجان عهده‌دار بود.

از بعد از انقلاب تا الان هیچ‌وقت مسؤولان وقت بخشداری هندیجان و یا استانی و کلا کشوری در صدد راه‌اندازی واحدهایی برای ایجاد اشتغال جوانان نبوده‌اند و با توجه به ذخایر عظیم و متنوع ماهی و میگو که برای اشتغال‌زایی و حتی زمینه پیشرفت شهرستان یک امتیاز بسیار خوبی به‌حساب می‌آید ولی دریغ از اجرای یک طرح یا پروژه در این منطقه بزرگ و صیدگاه مهم توسط مسؤولان استانی و شیلات کشور برای توسعه هندیجان.

شاید یکی از عوامل اصلی عقب ماندگی این صنعت آن هم در بهترین نقطه کشور بومی نبودن مسؤولان باشد.

در این چند سال مسؤولان شیلات کشور و صنعت و معدن و تجارت به راحتی می‌توانستند با واگذاری امکانات اولیه و تامین سرمایه برای جوانان تحصیل کرده شهرستان، حوضچه‌های پرورش میگو و پرورش ماهی در قفس را مهیا کنند تا هم از تعداد افراد بیکار کاسته شود و هم در کنار این حوضچه‌ها صنایع تبدیلی دیگری را تاسیس کنند.

متاسفانه از دو حالت خارج نیست یا کسی به فکر توسعه و ایجاد بستر برای پیشرفت آینده هندیجان نیست یا اینکه از توان مدیریت شهرستان خارج است؛ چرا هندیجان با دارا بودن 90 کیلومتر مرز آبی آن‌هم در کناره خلیج فارس و با وجود گونه‌های کمیاب و گران قیمت آبزیان، این همه جوان بیکار دارد و وضعیت ظاهری شهرستان این جور بی‌سر و سامان باشد؟

نمی دانیم چه زمانی مسؤولان قصد دارند برای درمان این درد بزرگ جوانان فکری اساسی کنند، آیا با صرف سرکشی و بازدید مسؤولان کشوری و استانی از شهرستان و نشستن در پشت درب‌ها مشکل جوانان و شهرستان حل می‌شود؟

هندیجان در تمامی دولت‌ها در پست‌های کلیدی کشور و استان نیرو داشته؛ آیا قدمی اساسی برای این شهرستان برداشته شد؟

همه ما در برابر قشر تحصیل کرده و جوانان بیکار مسؤول هستیم، اگر هر 4 سال حتی یک کار زیر بنایی در سطح شهرستان صورت گرفته بود وضعیت هندیجان این‌گونه غم گرفته نبود.

هر ساله ما در هفته اول شهریور شاهد هفته دولت هستیم، دولت در آخرین هفته دولت از عمر چهار ساله خود چه پروژه عظیمی برای افتتاح دارد؟ بریدن روبان‌های نمادین در سطح این شهر و ایجاد مراکزی که به‌صورت کوتاه مدت به‌کار خود پایان می‌دهند دردی از دردهای این جوانان بیکار جویای کار دوا نخواهد کرد

منبع : فارس