شناورهای جنوب از گرانی سوخت می‌سوزند

شناور داری و اشتغال بر روی لنج ازجمله مشاغلی است که باپوست و گوشت مردم جنوب کشور عجین شده است و اقتصاد آن‌ها را با صید گره‌زده است

لنج داران جنوب کشور باوجوداینکه هزینه‌های بسیار سنگینی را بابت نگهداری و صید متحمل می‌شوند بنا به دلایل مختلف ازجمله بروکراسی اداری و یا تصمیمات غیر کارشناسی با موجی از بحران روبرو بوده و لذا بنا بر گفته متولیان این صنف بسیاری از لنج داران عطای این شغل را به لقایش بخشیدند.

موسی یکی از همین صاحبان لنج است که می‌گوید: سالانه افزون بر هشت میلیون تومان بابت بیمه لنج باید به شرکت‌های بیمه پرداخت کنیم.

وی ادامه می‌دهد: شرکت‌های بیمه معتقدند تنها اگر در دریا اتفاقی برای شناور رخ دهد قادر به پاسخگویی هستند و تعهدی در قابل حوادث به وقوع پیوسته در اسکله ندارند و این در حالی است که بیشترین حوادث و خسارات برای شناورها در اسکله‌ها به وقوع می‌پیوندد.

وی می‌افزاید: متأسفانه اگر لنج دار بیمه هم انجام ندهد از رفتن آن به دریا ممانعت به عمل می‌آید و این‌یک اجبار شده است که سالی بیشتر از هشت میلیون تومان به بیمه پرداخت کنیم و در عوض هیچ تعهدی وجود ندارد.

مدیرعامل تعاونی لنج‌داران آبادان که تعداد ۱۵۰ شناور در قالب این تعاونی را هدایت می‌کند اظهار می‌کند: طی سال‌های اخیر تعداد ۷۰ نفر از لنج داران عضو این تعاونی تصمیم گرفتند به دلیل گرفتاری‌های صنفی و ناتوانایی در پرداخت بدهی‌ها و تأمین معاش، لنج‌هایی که کمتر از ۱۵۰ تن گنجایش داشتند را در رو خانه‌ها و سواحل اطراف آبادان رها کنند.

مسعود حیاوی بابیان اینکه این لنج ها پس از مدتی به دلیل بی‌توجهی غرق می‌شوند ادامه می‌دهد: با علم بر اینکه درنتیجه عدم رسیدگی پس از مدتی این لنج‌ها غرق می‌شوند.

وی می‌گوید: باوجوداینکه مشکلات صنفی خود را بارها به مسئولان اطلاع دادیم ولی در مقابل پاسخ مناسبی دریافت نشده است و باید اذعان کرد وضعیت کارگران صیادی روبه افول است.

وی همچنین یادآور می‌شود: متأسفانه رفته‌رفته به دلیل وضعت درآمدی و صنفی بسیاری از لنج‌داران آبادانی؛ دریانوردی و شناور داری را رها می‌کنند و به سیگارفروشی و دکه‌داری می‌پردازند.

وی افزایش قیمت نفت گاز و نوسان آن را یکی از علت‌های به گل نشستن لنج ها عنوان می‌کند و ادامه می‌دهد: پس‌ازآنکه در سال ۹۲ قیمت گازوییل به‌یک‌بار افزایش یافت؛ دیگر برای لنج‌داران بهتر بود که لنج‌های خود را رها کنند، شاید بتوان گفت در کل استان خوزستان در این چند سال ۷۰۰ تا ۸۰۰ لنج از در سواحل پهلو گرفتند و دیگر کار نمی‌کنند و صاحبان این لنج‌ها به کارهایی مانند فلافل‌فروشی روی آوردند.

وی اضافه می‌کند: در این شرایط سهمیه‌های سوخت ما بابت هر سفر است که اکنون هر لنج ۴ هزار لیتر بنزین دارد. طبق مقررات باید همه این مقدار را به‌یک‌باره تحویل بگیریم درحالی‌که بیشتر اعضای تعاونی قادر نیستند هزینه نزدیک به هفت میلیون تومانی سهمیه سوخت را تأمین و پرداخت کنند، البته این مبلغ بالا و پایین می‌شود زیرا شرکت نفت هر هفته یک قیمت به ما اعلام می‌کند.

پاسخی نمی‌دهند

وی ادامه می‌دهد: افزایش قیمت سوخت موضوع تازه‌ای نیست و هر بار ما از مسئولان وزارت نفت در این مورد سؤال می‌پرسیم که چرا قیمت سوخت به این سرعت افزایش می‌یابد جوابی به ما نمی‌دهند

وی با اشاره به این‌که در حال حاضر با توجه به مصوبه جدید وزارت نفت باید بیش از ۱۷۲۴ تومان پرداخت کنیم ادامه می‌دهد: ما برای هر بشکه ۲۰۰ لیتری گازوئیل باید ۳۴۴ هزار و ۸۰۰ تومان پرداخت کنیم این در حالی است که هر بشکه گازوئیل در کشور کویت فقط ۱۵۰ هزار تومان قیمت دارد لذا هنگامی‌که این موضوع را با مسئولان استانی مطرح می‌کنیم جواب قانع‌کننده‌ای به ما نمی‌دهند.

این فعال لنج‌داری با اشاره به اجباری بودن دریافت سهمیه سوخت خاطرنشان می‌کند: از سوی مسئولان وزارت نفت در استان ما را اجبار می‌کنند تا سهمیه سوخت را یکجا دریافت کنیم و هنگامی‌که در این خصوص به آن‌ها اعتراض می‌کنیم آن‌ها می‌گویند می‌توانید پول را یکجا پرداخت کنید ولی سوخت را یکجا در باک لنج‌ها نریزید.

حیاوی با اشاره به اینکه افزون بر ۱۲۰۰ خانواده از همین لنج ها و از راه باربری دریایی در آبادان ارتزاق می‌کنند ادامه می‌دهد: فضای کار برای حمل‌ونقل محصولات وارداتی و صادراتی وجود دارد ولی مشکلات مالی و عدم رسیدگی مسئولان به مسائل صنفی لنج‌دارن باعث می‌شود هرسال از تعداد شناورها کاسته شود و این روند پایانی جز تعطیلی تعاونی لنج‌داران ندارد.

وی اظهار می‌کند: البته دراین‌بین ملوانان نیز در این خسران سهیم و شریک هستند زیرا این کارگران مانند لنج‌داران وضعیت مناسبی ندارند و نهایت دستمزد ملوانی که بیش از نیمی از سال را روی آب است به ماهی یک‌میلیون و ۳۰۰ هزار تومان هم نمی‌رسد

منبع : قدس آنلاین