فعالیت های پیرامونی ،تالاب بین المللی میانكاله را تهدید می كند

ساری- مدیر پناهگاه حیات وحش تالاب بین المللی میانكاله ،از فعالیت های پیرامونی در این زیستگاه انتقاد كرد و گفت : برای حفظ انواع گونه های آبزی ، كنار آبزی، گیاهان و حیوانات این منطقه فعالیت های پیرامونی باید متناسب با مقررات زیست محیطی باشد

علی ابوطالبی'روز پنجشنبه در گفت و گوی اختصاصی با خبرنگار ایرنا در ساری افزود : به دلیل فعالیت های صنعتی در محیط پیرامونی ،جمعیت پرندگان مهاجر تالاب ' لفور' و 'پلنگان ' از 30 هزار قطعه در سال های پیش به دو هزار قطعه در دو سال اخیر كاهش یافته است.

وی با اشاره به كاهش 80 درصدی جمعیت پرندگان مهاجر در این دو تالاب مهم خلیج میانكاله ،تاكید كرد: افزایش تعداد شكارچیان بومی و شكار و صید قاچاق ، عقب نشینی آب خلیج ، ایجاد جاده دسترسی در مسیر میانكاله و مصرف بی رویه سموم كشاورزی نیز از دیگر مواردی است كه این تالاب بین المللی را تهدید می كند.

او با بیان اینكه 40 روستا با فاصله پنج تا 10 كیلومتری پناهگاه حیات وحش میانكاله وجود دارد ، افزود : از آنجایی كه شغل بیشتر جوانان این روستاها صید و شكار است و از این راه نیز معیشت می كنند ، باید برای حفاظت از انواع گونه های گیاهی و حیوانی تالاب ،برای این جوانان شغل مناسب ایجاد كرد تا مانع از فعالیت غیرقانونی آنان شد.

مدیر پناهگاه حیات وحش میانكاله گفت:تاكنون صیادان و شكارچیان بومی متخلف چندین بار شناسایی و دستگیر شدند، ولی به علت بیكاری و نداشتن شغل بازمجبور به ادامه صید و شكار غیرمجاز هستند و تنها راه جلوگیری از ادامه صید و شكار غیر قانونی ایجاد شغلی مناسب برای آنان است.

وی همچنین از طرح ایجاد جاده دسترسی به دریا برای مردم بهشهر از وسط تالاب میانكاله انتقاد كرد و افزود : امنیت ، غذا و اختفا سه عامل مهم برای آبزیان و كنار آبزیان تالاب میانكاله است كه اگر این موارد تهدید شود ، به طور یقین شمار پرندگان مهاجر به صفر خواهد رسید.

او به حوزه های آبریز خلیج میانكاله اشاره كرد و ادامه داد : به دلیل ورود انواع پساب های كشاورزی و صنعتی ،شاهد اثر گذاری انواع سموم بر روی آبزیان و كنار آبزیان در تالاب هم هستیم.

ابوطالبی گفت: به نظر می رسد در دراز مدت اثرات ناشی از ورود انواع سموم كشاورزی و صنعتی بر روی انواع گونه ها دو چندان شود.

وی كاهش جمعیت انواع پرندگان از جمله پلیكان را در تالاب میانكاله ناشی از آلودگی آن دانست و افزود : به دلیل كاهش جمعیت ماهیان كه خود نتیجه آلودگی آب است و ژله ای شدن آب خلیج میانكاله ، غذا برای جمعیت پلیكان ها كم شده و در نتیجه مهاجرت این نوع پرندگان نیز در سه سال اخیر كاهش محسوسی یافته است.

مدیر حیات وحش میانكاله بر ترویج فرهنگ وجدان زیست محیطی تاكید كرد و اظهار داشت : در حال حاضر با همكاری گروه های مردم نهاد محیط زیست ،طرح جمع آوری زباله و پاكسازی سواحل میانكاله اجرا شده و در این راستا همكاری مطلوبی صورت گرفته است.

ابوطالبی در مورد انتقال دو ببر روسی به منطقه میانكاله هم گفت : میانكاله از گذشته های دور زیستگاه ببر مازندران بود، به طوری كه تا سال 1320 وجود ببر به تعداد قابل توجهی گزارش شده است.

وی با بیان اینكه رییش سفیدان بومی میانكاله شكار ببر توسط پادشاهان را از افتخارات خود در تاریخ ذكر می كردند، افزود : شرایط اقلیمی و زیست محیطی میانكاله برای احیا ببر مناسب و مهیا شده است.

طالبی گفت : هم اكنون سایت احیا و تكثیر ببر در میانكاله برای انتقال دو قلاده ببر روسی آماده بهره برداری است.

تالاب میانكاله با مساحت ‪ ۶۸هزارو ‪ ۸۰۰هكتار در منتهی‌الیه جنوب شرقی كرانه دریای خزر واقع است.

این تالاب به خاطر عمق كم و آب شور ، از زیستگاه های مهم پرندگان مهاجر و به بهشت پرندگان آسیا معروف است.

وجود مجموعه‌ای از شنزارهای ساحلی ، اراضی باتلاقی ، آبگیرها، مناطق جنگلی با پوشش درختچه‌های گز، تپه‌های شنی ، انارستان و بوته‌های تمشك به این منطقه ساختار اكولوژیك ویژه‌ای بخشیده است.

میانكاله به دلیل برخورداری از تنوع اكوسیستمی یكی از مكان‌های مهم ‌برای تخم ریزی و رشد آبزیان و مكانی مناسب برای زادآوری ، مهاجرت و زمستان گذرانی پرندگان مهاجر در خاورمیانه و غرب آسیا محسوب می شود.

قوی فریاد كش ، پلیكان پاخاكستری ، فلامینگو ، اردك سرسفید، عروس غاز ، غازپازرد ، طاووسك ، چنگر و مرگونس سفید از جمله گونه‌های كمیاب قابل مشاهده در این تالاب هستند كه به دلیل خطر انقراض در فهرست ممنوعیت تجارت جهانی پرندگان در معرض خطر (‪ (CITESقرارگرفته‌اند.

سالانه بین ‪ ۸۰تا‪ ۱۱۰گونه پرنده كه دو سوم از پرندگان مهاجر مازندران را شامل می‌شود درتالاب بین‌المللی و پناهگاه حیات وحش میانكاله فرود می‌آیند