بيماري؛ مهمترين چالش صنعت آبزي‌پروري

ضايعات10 درصدي آبزيان به علت بيماري

سالانه بالغ بر660 هزار تن انواع آبزيان در كشور توليد مي‌شود كه بيش از 30 درصد اين ميزان معادل 250 هزار تن سهم آبزي‌پروري است اما بيماري مهمترين چالش صنعت آبزي‌پروري شده است چراكه سالانه به علت بيماري بيش از 10 درصد ضايعات در اين بخش داريم.

در اين زمينه رييس سازمان دامپزشكي كشور با تاكيد بر نظارت كامل بر سلامت و بهداشت آبزيان پرورشي، به خبرنگار كشاورزي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اظهار كرد: ضايعات ناشي از بيماري‌هاي آبزيان 10 درصد است كه بايد با همكاري همه دستگاه‌ها كاهش يابد.

به گفته سيد محسن دستور سال گذشته از هشت هزار مركز تكثير و پرورش آبزيان موجود در كشور، بر هفت هزار و 600 مركز فعال اين بخش نظارت و به منظور جلوگيري و كنترل بيماري‌ها كمك شد و 15 بيماري آبزيان تحت پوشش قرار گرفت.

وي با اشاره به اينكه آبزي‌پروري صنعتي مهم و موثر در زمينه تامين امنيت غذايي، اشتغالزايي و صادرات است، گفت: از ابتداي برنامه چهارم توسعه سرمايه‌گذاري در آبزي‌پروري 14 درصد رشد داشته كه پيشرفتي قابل قبول است.

دستور تصريح كرد: با اقدامات انجام شده در كشور در زمينه نظارت و كنترل بر سلامت و بهداشت توليدات آبزيان، ايران در فهرست A صادرات به اتحاديه اروپا در زمينه ميگوي پرورشي و ماهيان دريايي قرار گرفته است.

رييس سازمان دامپزشكي خاطرنشان كرد: سازمان دامپزشكي طي سالهاي اخير چندين مركز تشخيص تخصصي بيماريهاي آبزيان از جمله مركز تشخيص تخصصي ميگو در بوشهر، ماهيان سردابي در چهارمحال و بختياري، ماهيان گرم آبي در گيلان و ماهيان دريايي در اهواز را تاسيس كرده است.

وي با اشاره به خطر مصرف بي‌رويه و غيرمجاز داروها در استخرهاي پرورش آبزيان، گفت: سال گذشته مراكز پرورش ماهي قزل‌آلا از نظر باقي مانده سموم و داروها در بدن ماهي مورد پايش قرار گرفت.

اما به گفته وزير جهاد كشاورزي امروزه برنامه‌هاي توسعه شيلات بيش از هر زمان ديگري نيازمند ورود فناوري‌هاي نوين و تحقيقات كاربردي است زيرا هدف‌گذاري توليد بالغ بر 15 هزار تن ميگو، 250 هزار تن ماهيان گرمابي و150 هزار تن ماهي سردآبي در برنامه پنجم مستلزم بكارگيري راهكارهاي افزايش توليد در واحد سطح و كاهش هزينه‌هاي توليد است.

صادق خليليان اهداف كيفي شيلات و آبزيان در برنامه پنج‌ساله توسعه را شامل افزايش سهم آبزيان در امنيت غذايي كشور، بهره‌برداري مسئولانه و پايدار از منابع آبزي كشور، بهبود كيفيت و كاهش ضايعات آبزيان، حفاظت و بازسازي موثر از ذخاير آبزيان عنوان كرده است.

اما بهره‌برداري از ذخاير طبيعي و دريايي طي دو دهه اخير براي اغلب گونه‌هاي اقتصادي و با ارزش شيلاتي فراتر از حد مجاز رفته و حتي صيد بيش از اندازه برخي گونه‌ها را در معرض تهديد قرار داده است.

با توجه به اينكه از يك و نيم ميليون هكتار اراضي مطالعه شده در استانها 826 هزار هكتار آن در زمره خاك‌هاي غير قابل استفاده براي كشاورزي بوده و زمينه توسعه پرورش ماهيان گرمابي و ميگو دارد ضروري است از عرصه‌هاي آبي و خاكي مناسب براي آبزي‌پروري در كشور استفاده شود