آيا بهشت پرندگان ايران به جهنم تبديل مي شود؟ /گ

چهار‌شنبه ۲۶ آذر ۱۳۹۳  ۰ نظر   ۱۴۲ بازدید

آيا بهشت پرندگان ايران به جهنم تبديل مي شود؟
طبيعت گردي در مناطق حساس و حفاظت شده آن هم در منطقه يي كه داراي سه عنوان حفاظتي بين المللي است، بايد بر اساس استاندارهاي حفاظتي و مبتني بر مشاركت جامعه محلي صورت گيرد.
ميترا البرزي منش؛ كارشناس ارشد محيط زيست و مديرعامل انجمن پاما در روزنامه اعتماد نوشت: كشور ايران سرزمين پهناوري است. از تمامي اين سرزمين پهناور فقط ١٠ درصد آن براي حفاظت از ارزش هاي طبيعي هنوز بر جاي مانده، حفاظت شده اعلام شده است.
گرچه نتوانستيم ميراث هاي طبيعي مانند شير ايراني و ببر مازندران را نجات دهيم اما اكنون كه آگاهي هاي زيست محيطي جامعه افزايش يافته است تلاش مي كنيم با نقش كردن تصوير يوز پلنگ آسيايي، بر پيراهن تيم ملي، توجه ايرانيان و جهانيان را به ضرورت حفاظت از تنها زيستگاه هاي باقيمانده اين گونه در ايران جلب كنيم. شير ايراني و ببر مازندران نابود شدند چون محل زندگي و قلمروي حيات شان از جانب ما انسان ها تصرف شد.
جزيره آشوراده بخشي از پناهگاه حيات وحش، ذخيره گاه زيستكره و تالاب بين المللي ميانكاله است. وسعت جزيره آشوراده حدود ٦٧٠ هكتار است و با درياي خزر، تنگه چپق اوغلي كه آن را به بندر تركمن متصل مي كند، خليج گرگان و كانال خزيني كه آن را به شبه جزيره ميانكاله پيوند مي دهد محدود شده است. مستثنيات روستاي آشوراده حدود ٢٥ هكتار است و در حال حاضر از جمعيت ١٤٠٠ نفري روستا به دليل پيش روي آب دريا، فقط حدود ١٥٠ نفر در روستا ساكن هستند. علاوه بر مستثنيات اشخاص در روستاي آشوراده تاسيسات و خدمات زير بنايي مانند مسجد، دفاتر برخي ادارات دولتي تاسيسات و رستوران شيلات حدود ٢٠ هكتار، اردوگاه تابستاني آموزش و پرورش حدود پنج هكتار و طرح سالم سازي استفاده از دريا و دامداري خزيني نيز موجود است.

فضاي اختصاص يافته به كاربري هاي بيان شده حدود ٥٠ تا ٦٠ هكتار يعني ١٠ درصد جزيره است كه در شرايط كنوني هم داراي كاربري گردشگري است. در گذشته يي نه چندان دور بر اساس اقوال سالخوردگان پوشش گياهي علفي آشوراده بسيار بلند بوده كه تا ركاب اسب مي رسيده است و در سواحل اين جزيره آخرين بازمانده هاي گياهان ماسه دوست و شور پسند يعني درمنه بومي خزر به نام Artemisia tschernieviana حضور دارد. اين منطقه بهشت پرندگان ايران و جهان و زيستگاه بسياري گونه هاي نادر است. هر ساله بسياري از پرنده شناسان، عكاسان و طبيعت دوستان از سراسر ايران و جهان به بازديد اين منطقه مي روند كه حفظ طبيعت بكر آن فرصتي براي توسعه اين گونه طبيعت گردي است.


اگر براي اين جزيره توسعه نامتناسب همراه با ويلا، هتل و آپارتمان را رقم بزنيم اين جزيره طبيعي و داراي پيشينه تاريخي ايران را از دست خواهيم داد و حيات طبيعي آن را نابود خواهيم كرد. در مطالعات طرح مديريت ميانكاله، كه سند فرادست براي هر گونه اقدام در اين پناهگاه حيات وحش است، هيچ گونه ساخت و ساز سنگين در آشوراده مجاز دانسته نشده است و فقط ١٠ درصد وسعت جزيره براي بازديد طبيعت گردان با راه هاي ساده پياده روي و كومه هاي پرنده نگري پيش بيني شده است. طبيعت گردي در مناطق حساس و حفاظت شده آن هم در منطقه يي كه داراي سه عنوان حفاظتي بين المللي است، بايد بر اساس استاندارهاي حفاظتي و مبتني بر مشاركت جامعه محلي صورت گيرد.

طبيعت گردي، متكي به منتفع شدن مردم بومي و استفاده از خانه هاي روستايي به سازي شده براي بهره مندي اقتصادي مردم ساكن است. تنها ايجاد مسير پياده روي، دوچرخه سواري يا اسب سواري با كومه هاي ساده براي بازديد از پرندگان مهاجر و عكاسي و فيلمبرداري يا موارد مشابه مي تواند در اين جزيره پيشنهاد شود و طبيعت گردان را در فضايي آرام و بدون ازدحام به تماشاي مظاهر طبيعي اين جزيره دعوت كندد. براي اقامت و استفاده از بازار و خريد و ساير امكانات، شهرهاي بندر تركمن، كردكوي، زاغ مرز و بندر گز وجود دارد، كه هم اكنون هم بازارهاي مرزي و بومي در آنها داير است. پس چرا مي خواهيم آشوراده را به شهر تبديل كنيم؟

منبع: سلامت نیوز

دیدگاه خود را بیان کنید