این حیوان درد را می‌فهمد، آن را زنده نپزید!

افکارنیوز: دانشمندان می گویند بررسیهای جدید نشان می دهد سخت پوستان درد را احساس می کنند بنابر این انسانها باید در رفتاری که با این موجود می کنند تجدید نظر کنند.

تا به حال تصور می شد سخت پوستان درد را احساس نمی کنند اما پروفسور باب الوود استاد دانشگاه کوئینز بلفاست با آزمایشی نشان داده است که سخت پوستان درد را حس می کنند.

درد، احساسی ذهنی است و بررسی عینی آن در حیوانات به خصوص بی مهرگان کار دشواری است. تا به حال تصور می شد آنچه سخت پوستان حس می کنند نوعی احساس ناخوشایند است به نام “نوسی سپشن”. به این معنی که تحریک بافتها سبب تحریک اعصاب مرکزی و محیطی می شود که مولد نوسی سپشن است. بنابراین تصور می شد سخت پوستان به صورت واکنشی به تحریکات پاسخ می دهند. به عبارت دیگر این احساس ناخوشایند پردازش نمی شود پس نمی تواند منجر به تغییر رفتار و یادگیری شود.

اما آزمایشی که پروفسور الوود طراحی کرد نتیجه ای متفاوت داشت. پروفسور الوود خرچنگ معمولی سواحل اروپا را برای آزمایش انتخاب کرد. این خرچنگها معمولا در طول روز در زیر تخته سنگها پناه می گیرند تا خوراک مرغان دریایی نشوند.

” این آزمایش برای تفکیک درد از احساس ناخوشایندی به نام “نوسی سپشن” طراحی شده. نوسی سپشن واکنشی فوری برای محافظت جانور است اما سبب آگاهی از علت این احساس نمی‌شود و رفتار حیوان را تغییر نمی‌دهد.”

“نوسی سپشن در تمام حیوانات دیده می شود اما در مورد درد اینطور نیست”.

پروفسور الوود، نود خرچنگ ساحل را در محلی بسیار پر نور قرار داد. به طوری طبیعی خرچنگها به دنبال تاریکی می رفتند. به نیمی از خرچنگها در اولین جایی که پناه گرفتند نوعی شوک الکتریکی وارد می کردند. بعد خرچنگها را دوباره در منطقه پرنور قرار دادند.

“خرچنگهایی که شوک دیده بودند بسیار بیشتر از آنها که شوک ندیده بودند تغییر رفتار دادند. پس از فقط دوبار آزمایش، تغییر رفتاری که ایجاد شد کاملا قابل ملاحظه بود”.

“من نمی دانم در ذهن خرچنگ چه می گذرد اما می توانم این را بگویم که رفتار این خرچنگها یک واکنش ساده نبود بلکه تمام معیارهای درد را در خود داشت.”

آنها که تاریکی را دوست دارند به جای پرنور و خطرناک می رفتند.

خرچنگها را هشت بار دیگر در همان شرایط قرار دادند و با وجود اینکه از شوک خبری نبود اما آنها باز هم از جایی که شوک دیده بودند پرهیز می کردند.

خرچنگ ساحل قرابت نزدیکی با انواعی از خرچنگ که خورده می شوند(لابستر،میگو، خرچنگ نرم شکم و چنگاره) دارند.

پروفسور الوود می گوید هیچ قانونی برای محافظت این حیوانات از رفتاری که با آنها در صنایع غذایی و پرورش آبزیان می شود، وجود ندارد. در هنگام صید وقتی این حیوانات به تور می افتند چنگالهای آنها را زنده قطع می کنند و دوباره به دریا می اندازند. یا اینکه خرچنگها را زنده می پزند.

“وقتی با چنین اعمالی مواجه می‌شوید واقعا باید این سوال را پرسید که این کارها چقدر موجه هستند.”

اما یکی از سخنگویان نهاد سلامت غذای اروپا، می گوید در حالی که این سازمان ماهی ها را دارای توانایی درک درد می داند اما در اتحادیه اروپا چنین نظری درباره سخت پوستان وجود ندارد. به گفته او موضوع درد در سخت پوستان محل مناقشه است و بستگی به نحوه تفسیر داده ها دارد