آیا می‌توان جمعیت واقعی آبزیان را در دریاهای جهان تخمین زد؟

آیا می‌توان جمعیت واقعی آبزیان را در دریاهای جهان تخمین زد؟
(ایسنا)، تخمین تعداد آبزیان در دریاها شیوه‌های مختلفی از اندازه گیری را برای ارائه آمار دقیق، می‌طلبد. یکی از راه‌های تخمین تعداد آبزیان، میزان صید ماهیان از دل دریاهاست اما آیا این روش بهترین شیوه اندازه گیری است؟ آیا راه بهتری برای شمارش دقیق این جانداران وجود دارد؟ این سوالی است که در مقایسه بین مقالات منتشر شده در نشریه تخصصی نیچر از سوی کارشناسان کانادایی و آمریکایی مطرح شده است. این دو مقاله از سوی استادان دانشگاه‌های واشنگتن و بریتیش کلمبیا تهیه شده است.
«دانیل پائولی»، استاد دانشگاه بریتیش کلمبیا در بخشی از مقاله خود این گونه استدلال می‌کند که «داده‌های دریافتی» از تعداد ماهیان و آبزیان صید شده از سراسر جهان، یک ابزار حیاتی برای سنجش سلامت گونه‌های مختلف آبزیان است.
از سوی دیگر مری هیلبورن و تروور برنچ، استادان دانشگاه واشنگتن در مقاله خود هشدار داده‌اند: اعتماد بیش از اندازه به این شیوه سنجش، سبب فراموشی جزئیات اصلی شده و می تواند موجب انحراف و نابودی اکوسیستم در حجمی وسیع شود.
نتایج حاصل از این مقاله نشان می‌دهد: اگر دانشمندان نمی‌توانند تعداد آبزیان و سلامت گونه‌های مختلف دریایی را تخمین بزنند، امید اندکی وجود دارد که بتوان از این منابع اطلاعاتی در یک روند ثابت استفاده کرد.
این دانشمندان در هر دو گزارش به داده‌های منتشر شده ازسوی سازمان غذا و کشاورزی ایالات متحده در خصوص تعداد آبزیان صید شده، استناد می‌کنند. این داده‌ها از سوی مقامات رسمی حدود 200 کشور در خصوص وزن صید ماهیان بومی مناطق امریکای شمالی و اقیانوس اطلس و بیش از 1000 گونه دیگر از آبزیان که در نقاط دیگر جهان صید شده‌اند، جمع آوری شده است.
هیلبورن و برنچ، اعضای هیات علمی دانشکده علوم دریایی و ماهیگیری دانشگاه واشنگتن معتقدند که بهترین شیوه برآورد شمار آبزیان، استنتاج از روی سلامت گونه‌های آبزیان بصورت منطقه به منطقه و مقایسه ناحیه ای میزان صیدها با استفاده از ارزیابی‌های دقیق علمی است که این شیوه دربرگیرنده اطلاعات کاملی در زمینه‌های مختلف می‌شود و برخی از آنها شامل اطلاعات اخذ شده از کشتی‌های صیادی در هر یک از عملیات‌های ماهیگیری، الگوی سن و نیز حجم ماهیان و آبزیان صید شده هستند.
کارشناسان بر این باورند که بسنده کردن به اطلاعات میزان و حجم کلی صید ماهیان در سراسر جهان و استناد کردن به آن، جهت تخمین فراوانی آبزیان، زنگ خطر را برای سردرگمی در عرصه سیاست‌گذاری و مدیریت صید به صدا درخواهد آورد.
از سوی دیگر پائولی می‌گوید: وقتی فقط آمار صیدها در دسترس هستند، کارشناسان شیلات بایستی از این داده‌ها حداقل بصورت تجربی و موقتی جهت استنباط میزان ماهیان استفاده کنند.
وی همچنین می‌افزاید: آمار میزان صیدها، تنها داده‌های موجود برای حدود 80 درصد از کشورهای حاشیه دریاها است.
با این حال در مقاله نیچر تاکید شده است: شکی نیست که در بسیاری از حوزه‌های ماهیگیری، بی قانونی و بی نظمی بیداد می‌کند. در نتیجه شمار بسیاری از گونه‌های آبزیان به طرز وحشتناکی کاهش یافته‌اند و این همان چیزی است که هیلبورن و برنچ بر سر آن اتفاق نظر دارند.
این نشریه می‌افزاید: در مجموع در سال‌های اخیر نشانه‌ای از تغییرات مثبت در این روند مشاهده می‌شود و نمونه‌هایی از حوزه‌های ماهیگیری و شیلات سازمان یافته به چشم می‌خورد و مهم تر از همه زمان آن رسیده است که سیاست گذاران به توصیه‌های کارشناسان زیست محیط و دانشمند در این عرصه گوش فرا دهند.
بنابر نتایج مطالعات هیلبورن و برنچ، به این حقیقت می‌رسیم که تنها با توجه به حجم و تعداد کلی صید آبزیان سراسر جهان نمی‌توان به این سوال اساسی در علم شیلات پاسخ قطعی و دقیقی داد که چه تعداد آبزی در دریاها وجود دارند؟