میراث باران‌های اسیدی، ذخایر آب شیرین را تهدید می‌کنند

شنبه ۹ شهریور ۱۳۹۲  ۰ نظر   ۸۵ بازدید


زیست‌نیوز، بنابر مطالعه اخیر دانشمندان آمریکایی که در نشریه "علوم و فناوری محیط زیست" به چاپ رسیده، فعالیت های انسان موجب تغییر در شیمی آب بسیاری از نهرها و رودخانه ها می شود. این مساله پیامدهایی منفی برای ذخایر آب و حیات آبزی به همراه دارد.

ویژگی قلیایی، قابلیت آب برای خنثی کردن اسید است. در شرایطی که این میزان بیش از حد معمول باشد، منجر به سمیت آمونیاک، جلبک زایی، تغییر کیفیت آب و آسیب دیدن حیات آبزیان می شود. افزایش ویژگی قلیایی، آب آشامیدنی را به آب سخت تبدیل کرده که باعث پوسته پوسته شدن لوله و مشکلات زیرساختی پرهزینه دیگر می شود. اما شاید جدی ترین پیامد آن تشدید شوری آب شیرین باشد.


در موردی که متناقض به نظر می رسد، فعالیت های انسان که منجر به ایجاد شرایط اسیدی می شوند، سر منشا مشکل هستند. باران های اسیدی، ضایعات اسیدی معادن و کودهای کشاورزی، سرعت تجزیه سنگ آهک، دیگر سنگ های کربناته و حتی بتون و سیمان را افزایش می دهند. درنتیجه، ذرات قلیایی از سطح زمین شسته شده و به داخل نهرها و رودخانه ها وارد می شوند.
با توجه به اینکه رودخانه ها، آبی که از سنگ های متخلل، سنگ آهک و دیگر سنگ های کربناته قلیایی شده را دریافت می کنند، بررسی اخیر نشان داده که زمین شناسی آبخیزداری، بهترین پیش بینی کننده برای قلیایی شدن رودخانه ها است. توپوگرافی و آلودگی نیز از عوامل موثر دیگر در این زمینه هستند. سریع ترین نرخ قلیایی شدن در ارتفاع های بالا که به شدت در معرض آلودگی اسیدی قرار دارند، صورت می گیرد.

به گفته "جین لیکنز"، مدیر موسسه مطالعات زیست بوم کری، وسعت تغییر ویژگی قلیایی در نهرها و رودخانه ها بیش از انتظار کارشناسان بوده که نشان دهنده تاثیر گسترده انسان بر سیستم های طبیعی است. در شرایطی که سیاستگذاران و عموم مردم تصور می کنند مساله باران های اسیدی برطرف شده، اما در حقیقت، این گونه نیست.

همچنین، باران های اسیدی منجر به خروجی های بیشتر ویژگی قلیایی از آبخیزها شده که جریان های بلند مدت و رو به افزایش در رودخانه ها را موجب شده است.

به گفته "سوجای کاوشال"، مولف ارشد این مطالعه، استادیار و اکولوژیست دریایی در دانشگاه مریلند، پیامدهای ناشی از باران های اسیدی که امروزه شاهد آن هستیم، میراث بیش از پنج دهه آلودگی محسوب می شود. این در شرایطی است که سیستم های طبیعی فرصت بهبود نیافته اند

دیدگاه خود را بیان کنید