سرازیر شدن فاضلاب به خلیج‌فارس

وی افزود: از آنجا که بخش اعظم فاضلاب شهری شهر بندرعباس و برخی فاضلابهای صنعتی بدون تصفیه مستقیما به دریا می‏‌ریزد، آبهای سواحل شهر بندرعباس آلودگی شدید داشته و هرگونه برداشت آبزیان از آبهای ساحلی و شنا کردن در این آبها به دلیل آلودگی می‌تواند خطرناک باشد.

خورها، عمده ترین راه‌های ورود فاضلاب به سواحل بندرعباس

این فعال محیط زیستی با بیان اینکه خورهای «گورسوزان»، «شیلات»، «سورو»، «دوهزار» عمده ترین راه‌های ورود فاضلاب به سواحل بندرعباس هستند، تصریح کرد: گاهی تجمع فاضلاب و زباله در این کانالها موجب رشد نیزارها و تجمع حشرات و حیوانات ولگرد می‌شود که علاوه بر نازیبا کردن ظاهر شهر، می‌تواند موجب شیوع برخی بیماری‌های میکروبی و انگلی شود.

وی خاطرنشان کرد: با توجه به اینکه طبق آمار، روزانه 1300 تن زباله خانگی در هرمزگان تولید می‌شود، بنابراین مدیریت پسماند، جلوگیری از ورود آن به آبهای ساحلی و بازیافت زباله نقش موثری در کاهش آلایندگی و حفاظت از محیط زیست شهری خواهد داشت.

میرحسینی با اشاره به وجود صنایع غرب بندرعباس افزود: وجود واحدهای صنعتی بزرگی از جمله نیروگاه برق، کارخانه روی، واحدهای دانه بندی مواد معدنی، کارخانه سیمان هرمزگان در بندر خمیر، پالایشگاه نفت و آلومینیوم المهدی بندرعباس و کارخانه گچ خمیر تهدیدهای عمده‌ای را متوجه محیط زیست شهر بندرعباس می‌کند.

برخی صنایع بدون ارزیابی زیست محیطی تاسیس شده‌اند

وی ادامه داد: در زمان طراحی و راه‌اندازی برخی صنایع، کمتر به جنبه‌های زیست محیطی آنها توجه شده است و حتی در مواردی بدون ارزیابی زیست محیطی تاسیس شده‌اند، لذا ضروری است که با ارایه مشاوره‌های لازم و آموزش و سرمایه‌گذاری مناسب، در به حداقل رساندن آثار منفی این صنایع گامی موثر برداشته شود، همانگونه که در سالهای اخیر شاهد برخی اقدامات مثبت قابل تقدیر از سوی برخی صنایع بوده‌ایم.

وی به بخش زیست محیطی ساحلی و دریایی، اشاره و بیان کرد: در بخش محیط زیست ساحلی و دریایی علاوه بر ورود فاضلابها و پسابهای خانگی و صنعتی، تخلیه سوخت قاچاق، حوادث دریایی و تخلیه مواد صنعتی و شیمیایی، تخلیه آب توازن نفت‌کشها، مانورهای نظامی، حفاری‌های اکتشافی و تاسیسات استخراج و انتقال مواد نفتی، دفع فضولات و مواد سوختی موتورخانه‏‌های کشتی‏‌های بازرگانی در حد فاصل بین جزایر و سواحل بندرعباس و عدم ورود آبهای حاوی ذرات معلق از طریق رودخانه‌ها و آبراهه‌ها به دلیل ساخت سدهای متعدد، تهدیدهای زیست محیطی جدی هستند که نباید به راحتی از کنار آنها گذشت.

رها شدن ضایعات مصرفی در سواحل هرمزگان

این فعال زیست محیطی افزود: حتی در مواردی دیده می‌شود که ساحل نشینان و گردشگران به دلیل عدم آگاهی کافی و گاه نبود امکانات مناسب، ضایعات مصرفی و فضولات خود را در سواحل رها می‌کنند و موجب پیدایش مناظری تاسف بار در سواحل می‌شوند.

قاچاق سوخت در جنگل‌های حرا

این کارشناس محیط زیست با اشاره به معضلات زیست محیطی در کل استان هرمزگان، اظهار کرد: وقوع خشکسالی‌های پی در پی از یک‌طرف و فشار مضاعف بر منابع آب زیرمینی، پیشروی آب شور دریا به سفره‌های آب ساحلی، وجود چاه‌های غیرمجاز فراوان، تخریب مراتع در اثر چرای مفرط، عدم توازن در بهره گیری از قابلیت‌های سرزمین و کاربری نامناسب اراضی و در نتیجه تخریب اکوسیستم‌ها، واگذاری سلاح‌های فراوان شکاری در سالهای گذشته، عدم آگاهی مناسب افراد محلی از برخی گونه‌های ارزشمند و در معرض انقراض و قاچاق سوخت در جنگل‌های حرا از مهمترین مشکلات محیط زیست استان هرمزگان است.

وی اضافه کرد: وجود شش منطقه حفاظت شده (گنو ، کشار، باز، هماگ، پرزوییه و سراج )، حدود 20 هزارهکتار جنگل‌های مانگرو، بسترهای علفی، زیستگاه‌های جلبکی و سواحل شنی و ماسه‌ای وسیع گوشه‌ای از تنوع اکوسیستمهای مختلف و باارزش استان هرمزگان را نشان می‌دهند که حفظ و حراست از آنها یک وظیفه ملی به شمار می‌رود.

این کارشناس محیط زیست گفت: استان هرمزگان با داشتن شرایط استراتژیکی خاص و سایر شرایط ویژه به عنوان یکی از قطب‌های مهم فعالیت‌های اقتصادی کشور محسوب می‌شود و صنایع بزرگی همچون پالایشگاه هشتم نفت، پالایشگاه گاز سرخون، صنایع آلومینیوم، کشتی سازی، حدود 57 واحد بندرگاهی و اسکله از جمله بندر شهید رجایی به عنوان بزرگترین بندر کشور و 13 شهرک صنعتی دولتی را در خود جای داده است. نباید فراموش نکنیم که توسعه صنعتی بدون در نظر گرفتن جنبه‌های زیست محیطی در بلندمدت لطمات جبران ناپذیری را متوجه منطقه خواهد کرد.

وی ادامه داد: به عنوان مثال ممکن است با توسعه یک یا چند صنعت خاص تعداد زیادی از افراد در آن صنعت مشغول بکار شوند و پیامدهای مثبت اجتماعی آن به چشم بیاید، اما عدم دفع مناسب پساب آن صنعت و ورود آن به دریا و در نتیجه مهاجرت، مرگ و میر یا کاهش زاد و ولد آبزیان، اشتغال و معیشت تعداد بیشتری از صیادان را با مخاطره مواجه کند.

میرحسینی تاکید کرد: دستیابی به محیط زیست سالم در هر کشوری با آگاهی‌های عموم مردم آن جامعه ارتباط دارد، لذا آموزش می‌تواند در این امر بسیار موثر باشد. محیط زیست بر این اعتقاد است که انسان می تواند در سازگاری با طبیعت زندگی کند و در این راستا می‌تواند تصمیمات آگاهانه‌ای اتخاذ کند که طی این تصمیمات به نسل‌های آینده نیز توجه شود. توجه به نسل‌های آینده هدفی است که در آموزش محیط زیست باید مورد توجه قرار گیرد.

وی خاطرنشان کرد: حفظ محیط زیست وظیفه‌ای همگانی است؛ همه مردم و خصوصا مسئولین و تصمیم گیرندگان جامعه باید خود را در برابر حفظ محیط زیست مسئول بدانند. حق برخورداری انسان از محیط زیست سالم، معادل با حقوق بشر شناخته شده است. برای رسیدن به این هدف بزرگ باید از طریق مراجع متولی برای اجرای برنامه‌های آموزشی اقدام شود. این آموزش‌ها نباید فقط مختص به سطوح خاصی از جامعه شود بلکه ضرورت دارد که همه افراد جامعه به فراخور فعالیت و نقشی که در جامعه ایفا می‌کنند اطلاعاتی درمورد محیط زیست پیرامون خود داشته باشند.

این کارشناس محیط زیست اضافه کرد: شاید در این میان آموزش کودکان و نوجوانان از اهمیت بیشتری برخوردار باشد. در آموزش محیط زیست، ضروری است که کودکان را به سطحی رساند که خوب فکر کنند، مشکلات و مسایل را ببینند و برای آنها راه حل پیدا کنند.
منبع: ایسنا