پيشنهاد دستورالعمل جديد صيد آبزيان از سوي اتحاديه جهاني حفاظت از طبيعت

در مطالعه جديد اتحاديه جهاني حفاظت از طبيعت كه در مجله ساينس به چاپ رسيده كارشناسان اين اتحاديه به بررسي مجدد مديريت شيلات توصيه كرده‌اند كه حاصل آن، افزايش امنيت غذايي براي تمام گونه‌ها و نيز به حداقل رساندن پيامدهاي منفي صيد آبزيان بر محيط زيست خواهد بود

برگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، دستورالعمل پيشنهادي جديد از سوي گروهي از صيادان و دانشمندان حفاظت از محيط زيست در كميسيون مديريت اكوسيستم‌هاي اتحاديه جهاني حفاظت از طبيعت ارائه شده كه در آن يك تغيير اساسي براي مديريت بيشتر و مناسب‌تر شيلات و صيد ماهي‌ها معرفي شده است.

فرانكوئين سيمارد، مشاور ارشد شيلات اين اتحاديه تاكيد كرد: در طول چند قرن گذشته تصور مي‌شد كه صيد انتخابي آبزيان و جلوگيري از صيد گونه‌هاي جوان، كوچك و نادر و نيز متمركز شدن روي صيد گونه‌هاي پيرتر و بزرگتر، كليد اصلي كاهش پيامدهاي منفي صيادي بر محيط زيست است اما بررسي‌هاي اخير نشان داد حتي گونه‌هاي بزرگتر و آبزيان پيرتر نيز در توليد مثل و ادامه نسل گونه‌هاي مختلف نقش مهمي ايفا مي‌كنند و به همين دليل صيد زياد آنها، ساختار محيط زيستي را تخريب كرده و آشفته مي‌سازد. اين روش قديمي در عين حال مي‌تواند عوارض جانبي جدي اكولوژيك و تكاملي روي گونه‌ها و اكوسيستم‌ها داشته باشد.

به گزارش سايت رسمي IUCN، براي مثال در برخي مناطق نظير درياي شمال در اقيانوس اطلس در قاره اروپا، صيد انتخابي گونه‌هاي آبزي منجر به تغييرات نگران كننده روي ساختار زنجيره غذايي محيط زيستي شده است. اين در حالي است كه اتحاديه جهاني حفاظت از طبيعت در رويكرد جديد صيد آبزيان بر

«صيد متعادل» تاكيد دارد به اين معني كه تمام گونه‌هاي تشكيل دهنده محيط زيست دريايي متناسب با ميزان بهره وري از آنها، قابل صيد كردن باشند تا از اين طريق براي جانداران آبزي مختلف، امنيت غذايي مطلوبي ايجاد شود.

به اين ترتيب با افزايش تنوع و اندازه گونه‌ها در امر صيد آبزيان، بهره وري كامل از ظرفيت توليد اين اكوسيستم‌ فراهم مي‌شود. اين مطالعه حاصل يك بررسي فراگير روي 36 الگوي مختلف اكوسيستم‌هاي دريايي است