دیوار مرجانی در بستر «مرگ از گرما» است /گ

پنج‌شنبه ۱۱ آذر ۱۳۹۵  ۰ نظر   ۹۲ بازدید
دیوار مرجانی در بستر «مرگ از گرما» است

دیوار عظیم مرجانی در سواحل استرالیا، برای سومین بار در معرض نابودی و مرگ قرار گرفته و براساس گزارش‌ها رنگ بخش شمالی آن رو به سفیدی گذاشته است

دیوار مرجانی استرالیا که از جمله ذخایر باستانی طبیعی جهان و یکی از مهم‌ترین زیستگاه‌های کره زمین است، رو به نابودی گذاشته است. در حدود 67 درصد از بخش شمالی این دیواره در سال 2016 سفید شده است که این رقمی بسیار خطرناک است. مرکز پژوهش‌های اقیانوس‌شناسی دانشگاه کوئینزلند استرالیا اعلام کرده است در بخش مرکزی و جنوبی دیواره وضع بهتر است و آسیب در این حوزه‌ها به ترتیب شش و یک درصد بوده ست که در حال بازیابی‌ است.

علت سفید شدن دیواره مرجانی، گرم شدن آب‌های منطقه و باقی‌ماندن در دمای بالا‌ست که موجب می‌شود مرجان‌ها در واکنش به گرمای محیط، جلبک‌های هم‌زیست خود را به بیرون می‌رانند و تنها می‌مانند. این جلبک‌ها نه‌ تنها به مرجان‌ها رنگ می‌دهند بلکه غذای مورد نیاز کلونی را نیز تأمین می‌کنند و از جلبک‌ها در مقابل شکارچیان و برخی بیماری‌ها نیز محافظت می‌کنند.

بر اساس اعلام دانشمندان، اگرچه این سفید شدن به معنی مرگ مرجان‌ها نیست اما این جانداران بدون جلبک‌ها به‌شدت ضعیف می‌شوند و در معرض نابودی قرار می‌گیرند. محققان برآورد می‌کنند در صورتی‌ که دمای آب به وضعیت مناسب باز گردد و مرجان‌های بخش شمالی بتوانند در مقابل شکارچیان و بیماری‌ها دوام بیاورند، طی 10 تا 15 سال قادر خواهند بود توان از دست‌رفته و رنگ و حیات خود را بازیابند.

دیواره مرجانی، نام یک رشته صخره مرجانی به طول تقریبی 2300 کیلومتر است که در ناحیه کوئینزلند استرالیا، مرز آب‌های عمیق و کم‌عمق را در اختیار خود گرفته و چندین جزیره را در این منطقه تشکیل داده است.

مساحت این صخره‌های مرجانی 344 هزار کیلومتر است و در سال‌های 1998 و 2002 نیز دچار آسیب‌های جدی ناشی از گرمایش زمین شده است. این دیواره مرجانی که برخی بخش‌های آن چند میلیون سال قدمت دارد، یکی از اندوخته‌های زیستی زمین محسوب می‌شود که به‌عنوان معیاری برای گرمایش زمین، مورد بررسی قرار می‌گیرد.

چند صد هزار گونه مختلف از آبزیان در این زیستگاه عظیم زندگی می‌کند که با از بین رفتن آن، زنجیره غذایی و پناهگاه خود را از دست می‌دهند و آنها نیز نابود خواهند شد. دانشمندان علت زوال تدریجی این گنجینه را فعالیت‌های گرمایشی انسان و اثر گلخانه‌ای گازهای آلاینده می‌دانند

منبع : آنا

دیدگاه خود را بیان کنید